لاوال، پیر (۱۸۸۳ـ۱۹۴۵)
لاوال، پیِر (۱۸۸۳ـ۱۹۴۵)(Laval, Pierre)
سیاستمدار فرانسوی و راست‌گرای افراطی. در فاصلۀ دو جنگ جهانی نخست سوسیالیست بود، سپس راه میانه در پیش گرفت دو بار نخست‌وزیر و وزیر امور خارجه بود (۱۹۳۱ـ۱۹۳۲) و (۱۹۳۵ـ۱۹۳۶) و سرانجام به جناح راست افراطی گروید. در مقام رئیس حکومت ویشی[۱] و وزیر امور خارجه (۱۹۴۲ـ۱۹۴۴)، مسئول اخراج یهودیان[۲] از فرانسه و نیز فرستادن اجباری کارگران فرانسوی به آلمان بود. لاوال نزدیک ویشی زاده شد. نمایندۀ سوسیالیست مجلس فرانسه بود (۱۹۱۴). در مقام حقوق‌دان از کار وکالت و مشاورۀ حقوقی ثروت قابل ملاحظه‌ای گرد آورد. در دومین دورۀ نخست‌وزیری‌اش پیمان هورـ‌لاوال[۳] را با بریتانیا به امضا رساند (۱۹۳۵)، که بر طبق آن در حبشه[۴] (اتیوپی کنونی) به ایتالیا امتیازاتی واگذار شد. در تصویب اعطای اختیارات کامل به مارشال پتن[۵] در ژوئیۀ ۱۹۴۰، نقشی اساسی داشت و تا دسامبر ۱۹۴۰ معاون نخست‌وزیر در دولت پتن بود. با پافشاری هیتلر[۶]، لاوال بار دیگر بر سر کار آمد و از آوریل ۱۹۴۲ در رأس حکومت دست‌نشاندۀ فرانسه قرار گرفت و نقش پتن به مقامی تشریفاتی تقلیل یافت. از فرانسه گریخت (۱۹۴۴)، اما در اتریش دستگیر و در اکتبر ۱۹۴۵ در فرانسه به اتهام خیانت محاکمه و به مرگ محکوم شد. سرانجام پس از تلاشی ناموفق برای خودکشی با سم، تیرباران شد.