روجا چمنکار
| روجا چمنکار | |
|---|---|
| زادروز |
برازجان 30 اردی‌بهشت 1360ش |
| ملیت | ایرانی- فرانسوی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دکترای زبان‌های شرقی از فرانسه- کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی از دانشگاه تهران |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر |
| سبک | شعر سپید |
| آثار | شبیه تاریکخانه‌ای شده‌ام (مجموعه شعر، ترجمه به فرانسوی: فریده روا- فرانسه، 1394)؛ عاشقانه‌های ریخته روی میز (مجموعه شعر- ثالث، 1395) |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
| جوایز و افتخارات | برنده‌ی جایزه‌ی کتاب سال قیصر امینپور (1390) |
روجا چمنکار (برازجان 30 اردی‌بهشت 1360ش- )
شاعر، نمایشنامه‌نویس و فیلم‌نامه‌نویس ایرانی. او فارغ‌التحصیل دوره‌ی کارشناسی سینما از دانشگاه_هنر، کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی از دانشگاه_تهران و دکترای زبان‌های شرقی از فرانسه است. او هم‌اکنون در حال تحصیل دوره‌ی کارشناسی ارشد در فرانسه و شهروند این کشور است. چمنکار شعر را از اواسط دهه‌ی 1370 با نشریات استانی و از اواخر همین دهه و با نشر آثارش در نشریاتی چون آدینه و کارنامه شروع کرد و تاکنون با نشریات ادبی دیگری مثل گوهران، نافه، نگاه نو و رودکی همکاری داشته است. اولین مجموعه شعر او در سال 1381 منتشر شد و در همان سال، مسئولیت انجمن ادبی دانشگاه هنر به او واگذار شد.
چمنکار کاندید دریافت جایزه‌ی سومین دوره‌ی شعر کارنامه (1381- برای مجموعه‌ی شعر رفته بودی برایم کمی جنوب بیاوری) و برنده‌ی دومین دوره‌ی شعر زنان ایران (خورشید- 1388) بوده و همچنین دومین مجموعه‌ی شعرش نیز در چهارمین دوره‌ی شعر کارنامه (1382) مورد تقدیر قرار گرفته است. چهارمین مجموعه‌ی شعر او نیز در سال 1390 به عنوان برنده‌ی جایزه‌ی کتاب سال قیصر امینپور (شعر جوان) معرفی شد. او در سال ۱۳۸۴ در دوسالانه‌ی بین‌المللی شعر فرانسه، شرکت نموده و در شهرهایی چون پاریس، وین، استراسبورگ، نانت و گوتنبرگ شعرخوانی کرده است. علاوه بر شعر، چمنکار دو نمایش‌نامه با نام‌های نهمین روز دریا و با خودم حرف می‌زنم و سه فیلم‌نامه‌ی بلند با نام‌های می‌خواهم مجسمه باشم، پیش از طلوع و به خواب من بیا نوشته و ساخت چند فیلم کوتاه نیز در کارنامه‌ی هنری‌اش دیده می‌شود.
شعر چمنکار شعری عاشقانه است با رویکردی اجتماعی و همراه با طرح مسائل و مشکلات زنان. زبان شعری او زبانی است ساده و غالباً فاقد تکنیک‌های نو و سرشار است از تصاویر غالباً سینمایی و البته با عاطفه‌ای قوی. در مجموعه‌شعرهای اول چمنکار، نشانه‌های زبانی متعددی از عناصر فرهنگی بومیِ زادگاهش را می‌توان یافت. با این حال، شعرهای بعدی او به سمت زبان و مفاهیمی عمومی‌تر و جهانی تغییر یافته است.
گزیده کتاب‌شناسی: رفته بودی برایم کمی جنوب بیاوری (مجموعه شعر- نیم‌نگاه، 1381)؛ سنگ‌های نه‌ماهه (مجموعه شعر- ثالث، 1382)؛ با خودم حرف می‌زنم (مجموعه شعر- ثالث، 1387)؛ مردن به زبان مادری (مجموعه شعر- چشمه، 1390)؛ نفس‌هایم از وسط بریده می‌شوند (مجموعه شعر به فرانسوی- فرانسه، 1390)؛ راه رفتن روی بند (مجموعه شعر- چشمه، 1392)؛ همیشه دری باز به دربه‌دری بودم (مجموعه شعر- پاریس، 1392)؛ از سکوت به سکوت (ترجمه مجموعه شعرهای هانری مشونیک- چشمه، 1392)؛ شبیه تاریکخانه‌ای شده‌ام (مجموعه شعر، ترجمه به فرانسوی: فریده روا- فرانسه، 1394)؛ عاشقانه‌های ریخته روی میز (مجموعه شعر- ثالث، 1395)؛ لب‌خوانی چشم‌هایت (شعرهای روجا چمنکار، ترجمه‌ی بابک تبرایی- نیماژ، 1395)؛ دهان به دهان باد (مجموعه شعر- ثالث، 1396).
منابع:
- روزنمای ادبیات امروز ایران 1396؛ پژوهش و تدوین: محمد ولیزاده؛ تهران: انتشارات بامداد نو؛ چاپ اول: 1395
- هفته‌نامه رودکی، سال یازدهم، شماره پیاپی 190: پاییز 1396، ص 97
- http://yon.ir/7q0WX
- http://yon.ir/LIZh8
- http://shereno.com/post-7430.html