لاهارپ، ژان فرانسوا دو (۱۷۳۹ـ۱۸۰۳)
لاهارْپ، ژان فرانسوا دو (۱۷۳۹ـ۱۸۰۳)(Laharpe, Jean Francois de)
نمایش‌نامه‌نویس، نویسنده و منتقد فرانسوی. در خانواده‌ای فقیر متولد شد، اگرچه تبار پدرش به خاندانی شاخص می‌رسید. بعد از مرگ پدر و مادرش، مدتی به نوانخانه رفت و سپس بورسی تحصیلی دریافت کرد. در نوزده سالگی مدتی در همان مدرسه تحت بازداشت بود چرا که طنزی علیه مدیران مدرسه منتشر کرده بود. نویسنده‌ای بسیار پرکار بود و تعداد زیادی نمایش‌نامه از وی برجای مانده است. چند تراژدی[۱] نوشت، ازجمله واریک[۲] (۱۷۶۳)، اما امروزه برای سخنرانی انتقادی‌اش با نام لیسه یا دورۀ دروس ادبیات باستان و مدرن[۳] (۱۷۹۹ـ۱۸۰۵) مشهور است. لاهارپ دوست ولتر[۴] و زمانی پشتیبان پرشور انقلاب بود، اما بعد که در مظان اتهام قرار گرفت و زندانی شد (۱۷۹۴)، دیدگاه‌هایش را تغییر داد و حامی کلیسا و سلطنت شد. تراژدی‌‌های دیگرش عبارت‌اند از تیمولئون[۵] (۱۷۶۴)، مِلانی[۶] (۱۷۷۰)، و فیلوکتت[۷] (۱۷۸۳).