ناتا، ژولیو (۱۹۰۳ـ۱۹۷۹)

ناتّا، ژولیو (۱۹۰۳ـ۱۹۷۹)(Natta, Giulio)

ناتّا، ژوليو

ژولیو ناتا Giulio Natta
زادروز	ایمپریا ۱۹۰۳م
درگذشت	۱۹۷۳م
ملیت	ایتالیایی
تحصیلات و محل تحصیل	تحصیل در موسسه پلی تکنیک میلان
شغل و تخصص اصلی	شیمی دان
گروه مقاله	شیمی و بیوشیمی
جوایز و افتخارات	جایزه نوبل شیمی (۱۹۶۳)

شیمی‌دان ایتالیایی. جایزه نوبل شیمی ۱۹۶۳ را، با شیمی‌دان آلمانی، کارل تسیگلر، به‌سبب تحقیق در زمینۀ شیمی و تکنولوژی بسپار (پلیمر)های سنگین به‌دست آورد. تحقیقات اولیه‌اش در زمینۀ کاتالیزورهای ناهمگن، پایۀ سنتزهای بسیار مهم صنعتی، بود. در ایمپریا، واقع در حوالی موناکو، زاده شد و در مؤسسۀ پلی‌تکنیک میلان درس خواند. پس از کسب مقام استادی در پاویا، رم، و تورینو، در ۱۹۳۸ به پلی‌تکنیک میلان بازگشت و مدیر مؤسسۀ تحقیقاتی شیمی صنعتی شد و در زمینۀ پلاستیک‌های سنتزی (مصنوعی) به تحقیق پرداخت. در ۱۹۵۳، مشاور شرکت مونته کاتینی شد. زیگلر نیز با این شرکت همکاری می‌کرد. ناتّا کاتالیزورهای زیگلر را در پلیمریزاسیون پروپیلن (پروپن CH_۳CH=CH_۲) به‌کار برد. در ۱۹۵۴، دریافت که بخشی از پلیمر به‌شدت بلوری است و واژۀ ایزوتاکتیک (تک‌آرایشی) را برای تشریح ساختار متقارن این پلیمر وضع کرد. پلیمرهای ایزوتاکتیک یا تک‌آرایشی ناتّا، که بعد از ۱۹۵۴ کشف شدند، خصوصیات مهم صنعتی، ازجمله نقطۀ ذوب بالا، استحکام بالا، و توانایی تشکیل الیاف (فیبرها) و فیلم‌ها را از خود نشان می‌دادند. به این ترتیب، نوع جدیدی از پلیمریزاسیون، با نام پلیمریزاسیون کئوردیناسیونی، صورت گرفت.

 

---