ابهری، کمال الدین خواجه ابو عمر ( ـ پس از ۵۸۸ق)
اَبهَری، کمال الدّین خواجِه ابو‌عمر ( ـ پس از ۵۸۸ق)
دولتمرد ایرانی. وزیر ارسلان و طغرل سلجوقی سوم بود. پیش از پیوستن به دربار ارسلان مدت‌ها در دیوان‌های شاهان سلجوقی مناصب مهمی به عهده داشت تا این‌که پس از درگذشت وزیر کمال‌الدین ابوشجاع ارزنجانی مقام وزارت یافت و تا پایان پادشاهی ارسلان و پس از مرگ وی تا پایان روزگار جانشین او، طغرل سوم، در این سمت بود. در دورۀ پرآشوب حکومت طغرل سوم، در اصلاح امور بسیار کوشید و حتی پس از اسارت و حبس طغرل در دژ دزمار کوشش فراوانی برای رهایی او کرد. پس از آن مشاغل دولتی را ترک گفت و در جامۀ صوفیان به حجاز گریخت و از آن‌جا رباعی زیر را که بیشتر تذکره‌نویسان آن را دلیل شاعری وی می‌دانند، به ابهر فرستاد «بیچاره دلم چو محرم راز نیافت/و اندر قفس جهان هم‌آواز نیافت ـ در سایۀ زلف خوبرویی گم شد/تاریک‌شبی بود، کسَش بازنیافت».