پاریس، کنگره

پاریس، کُنگرِه (Paris, Congress of)

کنفرانسِ ۱۸۵۶ با شرکت نمایندگان فرانسه، بریتانیا، امپراتوری عثمانی، ساردنی، روسیه، اتریش، و پروس برای مذاکرات صلح پس از جنگ کریمه. در پیمان پاریس (۳۰ مارس ۱۸۵۶)، روسیه بی‌طرفی دریای سیاه را پذیرفت به‌نحوی که کشتی‌های جنگی حق رفت‌وآمد در آن را نداشته باشند، اما به روی کشتی‌های تجاری همۀ کشورها باز باشد. شاهزاده‌نشین‌های دانوبی (مولداوی و والاکیا، که پس از ۱۸۵۹ رومانی نامیده شد) کشورهای شبه‌مستقل خراج‌گزار عثمانی شناخته شدند؛ روسیه ساحل چپ مصب دانوب و بخشی از بسارابی را به آن‌ها واگذار کرد. دانوب سفلا نیز زیر نظارت کمیسیون بین‌المللی قرار گرفت. مرزهای روسیه و امپراتوری عثمانی در آسیا (به زیان روسیه) به حالت پیش از جنگ درآمد. امپراتوری عثمانی به جمع اروپاییان پیوست و تمامیت آن تضمین شد؛ سلطان نیز وعده داد به وضعیت زندگی اتباع مسیحی خود سروسامان بدهد.