کوکایین
کوکائین (cocaine)
C۱۷H۲۱NO۴. آلکالوییدی[۱] حاصل از عصارۀ برگ درخت کوکا. در پزشکی کاربردهای محدودی دارد و عمدتاً برای بی‌حسی موضعی به‌کار می‌رود و مخاط بینی و گلو بلافاصله آن را جذب می‌کنند. سمی و اعتیادآور است و مصرف آن به‌صورت داروی محرک غیرقانونی است. کراک[۲] از مشتقات کوکائین است. کوکائین اولین‌بار در قرن ۱۹ در آلمان از گیاه کوکا استخراج شد. قسمت اعظم کوکائین جهان از درختان کوکایی به‌دست می‌آید که در پرو، بولیوی، کلمبیا، و اکوادور[۳] می‌رویند. تولید سالیانه این ماده را ۲۱۵هزار تن برآورد می‌کنند و بخش عمده‌ای از فرآیند عمل‌آوری آن در کلمبیا صورت می‌گیرد. گرفتگی سرخرگی از آثار جانبی مصرف کوکائین است و سبب ایجاد درد در قفسۀ سینه می‌شود. استفادۀ درازمدت از آن به فرد صدمات روانی و جسمی وارد می‌آورد.