داگلاس، گاوین (۱۴۷۵م ـ۱۵۲۲)
داگلاس، گاوین (۱۴۷۵م ـ۱۵۲۲)(Douglas, Gavin)
| گاوین داگلاس Gavin Douglas | |
|---|---|
| زادروز |
۱۴۷۵م |
| درگذشت | ۱۵۲۲م |
| ملیت | اسکاتلندی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشگاه سنت اندروز |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر |
| شغل و تخصص های دیگر | روحانی |
| آثار | کاخ افتخار (ح ۱۵۰۱) |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
شاعر اسکاتلندی. اِنئِید[۱] (۱۵۱۳) سرودۀ ویرژیل[۲] را به اسکاتلندی ترجمه کرد، که مشتمل بر کتاب سیزدهم افزودۀ مافئو وِجو[۳] بود. منظومۀ تمثیلی کاخ افتخار[۴] (ح ۱۵۰۱) را نیز سرود. زبان داگلاس کهنه و مهجورتر از بعضی از پیشینیان اوست، اما وی از شور و شوق و قدرت توصیف زنده برخوردار بود و تمثیل‌هایش بدیع‌اند. در تانتالون کَسِل[۵]، در نورت بِرویک[۶] به‌دنیا آمد، فرزند پنجمین ارلِ آنگوس[۷] بود، و در دانشگاه سنت اندروز[۸] تحصیل کرد تا کشیش شود. داگلاس سریع ترقی کرد، در ۱۵۰۱ به ریاست شورای کلیسای سَنت جایلْز[۹] در ادینبورگ[۱۰] رسید، و در ۱۵۱۴ راهب اعظم اَبِربِروتاک[۱۱] و سراسقف سنت اندروز شد. اما داگلاس با توجه به آشفتگی آن عصر (که تحت رهبری تامس وولزی[۱۲]، بیزاری از زیاده‌روی‌های کلیسا به پیدایش گرایش ضد روحانیت انجامید)، از ترفیعاتی که به زحمت به آن‌ها دست یافته بود محروم شد. به هر حال، در ۱۵۱۵ نامزد اسقفی دانکِلْد[۱۳] شد و پس از یک سال حبس، به عضویت کلیسا درآمد. در ۱۵۲۰ بار دیگر از کلیسا اخراج شد و دو سال بعد در لندن به بیماری طاعون درگذشت.