لوبون، گوستاو (۱۸۴۱ـ۱۹۳۱)
لوبون، گوستاو (۱۸۴۱ـ۱۹۳۱)(Le Bon, Gustave)
روان‌شناس اجتماعی و پزشک فرانسوی. بیشتر به‌سبب مطالعاتش دربارۀ خصیصه‌های روانی توده‌ها شهرت دارد. پس از اخذ دانشنامۀ پزشکی به اروپا، افریقای شمالی و آسیا سفر کرد و کتاب‌های متعددی در حوزه‌های انسان‌شناسی و باستان‌شناسی نوشت، اما بعدها به علوم طبیعی و روان‌شناسی اجتماعی علاقه‌مند شد. در کتاب روان‌شناسی اقوام[۱] (۱۸۹۴) به بسط این دیدگاه پرداخت که تاریخ محصول خصیصه‌های قومی و ملی است و نیروی غالب در تحولات اجتماعی را هیجانات تشکیل می‌دهد نه آگاهی. از نظر او پیشرفت به‌معنای واقعی ناشی از کار نخبگان روشنفکر است. به باور لوبون زندگی مدرن به‌گونه‌ای روزافزون خصلتی توده‌ای دارد. در کتاب روان‌شناسی توده‌ها[۲] (۱۸۹۵)، که مشهورترین کتاب اوست، به طرح این بحث پرداخته است که در توده‌ها آگاهی فردی زایل می‌شود و ذهنیت جمعی غلبه می‌یابد. برخی از کتاب‌های او به فارسی ترجمه شده است. از دیگر آثار اوست: تمدن‌های هند (۱۸۸۷)؛ تمدن اسلام و عرب (ترجمه فارسی: ۱۳۱۳ش)؛ تمدنات قدیمه (ترجمه فارسی: تبریز، ۱۳۲۰ش)؛ روح ازمنۀ جدید (۱۹۲۰)؛ تحول کنونی دنیا (۱۹۲۷)؛ آرا و عقاید (ترجمه فارسی، چاپ دوم: ۱۳۴۲ش).