حسینی قزوینی، یحیی (۸۸۵ـ اصفهان ۹۶۰ق)

(یا: یحیی معصوم) تاریخ‌نگار و شاعر ایرانی. وی از سادات قزوین بود و در علوم عقلی و نقلی مهارت داشت. گویند که در مذهب اهل سنت تعصب می‌ورزید و به‌همین سبب، به فرمان شاه‌طهماسب اول صفوی چندی در اصفهان زندانی شد. اما بخش اول کتاب او به نام لُبّ‌التّواریخ که در دو فصل «ذکر حضرت مصطفی» و «ذکر ائمه هدی» است به روشنی نشان از آن دارد که وی شیعی معتقدی بوده است. از آثارش: لُبُّ‌التّواریخ، در تاریخ عمومی که در ۹۴۸ق به نام بهرام‌میرزا سپهر شاه اسماعیل اول نوشته شده و در ۱۳۱۴ش، به کوشش سید جلال‌الدین تهرانی در تهران به‌چاپ رسیده است؛ مختصرالتواریخ، که تکمیل‌کنندۀ لُبّ‌التَّواریخ است. دو کتاب به نام‌های شرح کبیر و شرح صغیر در لغت نیز به او منسوب است.