محیی الدین مغربی، یحیی ( ـ۶۸۲ق)
محیی‌الدّین مَغربی، یحیی ( ـ۶۸۲ق)
منجم و ریاضی‌دان مسلمان اندلسی. فقه مالکی را در زادگاه خود آموخت و در هندسه، نجوم و رصد به استادی رسید. سپس به دمشق و از آن‌جا به مراغه رفت و در رصدخانۀ مراغه دستیار خواجه‌نصیرالدین طوسی شد. پس از مرگ خواجه نصیرالدین مدتی به بغداد رفت و سپس بار دیگر در مراغه اقامت کرد. مهم‌ترین اثر او رساله فیما تفرع عن‌الشکل القطاع من النسب المؤلفة علی سبیل الایجاز (معروف به شکل القطّاع) شرحی است تفصیلی بر رسالۀ نصیرالدین طوسی با عنوان کشف القناع عن اسرار شکل‌القطّاع که اساس آن همان رسالۀ طوسی است، با این حال موضوع‌های تازه و نویی در آن به‌چشم می‌خورد. رساله فی کیفیة استخراج الجیوب الواقعة فی‌الدائره اثر دیگر محیی‌الدین مغربی دربارۀ چگونگی محاسبۀ جیب (سینوس) است. وی همچنین زیجی با نام ادوار الانوار تألیف کرده است که از زیج‌های مهم نجومِ دورۀ اسلامی به‌شمار می‌رود.