سوکارنو، احمد (۱۹۰۱ـ۱۹۷۰)
| احمد سوکارنو Ahmad Sukarno | |
|---|---|
| زادروز |
1901م |
| درگذشت | 1970م |
| ملیت | اندونزیایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | مهندسی دانشگاه باندونگ |
| شغل و تخصص اصلی | دولتمرد |
| شغل و تخصص های دیگر | مبارز استقلال‌طلب |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
سوکارنو، احمد (۱۹۰۱ـ۱۹۷۰)(Sukarno, Ahmad)
رهبر استقلال‌طلب و اولین رئیس‌جمهور اندونزی (۱۹۵۰ـ۱۹۶۷). در سورابایا در جاوۀ اندونزی به‌‌دنیا آمد. هم‌زمان با تحصیل در رشته مهندسی دانشگاه باندونگ به فعالیت‌های سیاسی پرداخت. در ۱۹۲۷ با تشکیل «حزب ناسیونالیست اندونزی»، به‌عنوان رهبر حزب در بین مردم شهرت و محبوبیت بسیاری به‌دست آورد. دو سال بعد مقامات هلندی که اندونزی را در اشغال خود داشتند، وی را بازداشت کردند و قریب سیزده سال در زندان و تبعید به سر برد. وی در جنگ جهانی دوم آزاد گردید و برای استقلال اندونزی، علیه هلندی‌ها با اشغالگران ژاپنی به همکاری پرداخت. در ۱۹۵۰ هلندی‌ها مجبور به پذیرفتن رهبری سوکارنو و استقلال اندونزی شدند. سوکارنو در مقام ریاست‌جمهوری اندونزی در ۱۹۵۵ با میزبانی نخستین کنفرانس کشورهای آسیایی و افریقایی در شهر باندونگ این کشور به اوج شهرت خود رسید و در ۱۹۶۳ با باز پس‌گیری منطقۀ «ایریان جایا» یا گینه جدید از هلند، اعتبارش بیش از پیش افزایش یافت، اما گرایش سوکارنو به همکاری با احزاب چپ‌گرا و تمایل او به بلوک شرق موجب نارضایتی بعضی گروه‌های مردم و به‌ویژه ارتش اندونزی شد و سرانجام در ۳۰ سپتامبر ۱۹۶۵ ارتش اندونزی دست به کودتا زد که قریب ۱میلیون کشته به همراه آورد. پس از کودتا ژنرال سوهارتو که فرماندۀ نیروهای استراتژیک ارتش بود به مقام کفیل ریاست‌جمهوری برگزیده شد و سوکارنو به رئیس‌جمهوری تشریفاتی بدل گردید و هیچ اختیاری نداشت تا این‌که در ۱۹۶۷ از این مقام تشریفاتی نیز مستعفی شد. سوکارنو تا زمان فوت در منزل خود بازداشت بود.