مطاع، احمد بن احمد

مطاع، احمد بن احمد (صنعاء 1907- همان‌جا 1948م) Ahmad bin Mohammad Al-Motaa

شاعر، نظامی و سیاستمدار انقلابی یمنی. در مکتبخانه‌ی زادگاهش تحصیلات را آغاز و قرآن کریم را حفظ کرد، سپس نزد پدرش علوم دینی را فراگرفت. بعدتر به مدرسه‌ی نظامی که ترکان عثمانی در صنعاء تأسیس کرده بودند وارد شد و چندسال پس از فارغ‌التحصیلی فرماندهی یکی از هنگ‌های ارتش را برعهده گرفت. مطاع به موازات فعالیت در ارتش با اندیشه‌های اصلاحی نیز آشنا شد و تلاش کرد تا این اندیشه‌ها را در میان نظامیان رواج دهد. امام یحیی بن محمد حمیدالدین او را از ارتش منفصل و به همکاری با قاضی عبدالکریم بن احمد مطهر در مجله‌ی الایمان موظف کرد. وی به انتشار افکار نوگرایانه‌‌ی خویش در این مجله ادامه داد و همین کار خشم امام یحیی را برانگیخت. با گروهی از همفکران خود، مانند محمد المحلوی و العزی سنیدار، به افشای ستمگری‌های امام یحیی اقدام کرد و هنگامی که امام یحیی از این فعالیت‌ها آگاهی یافت آنان را به اتهام توهین به مقدسات و تلخیص قرآن به زندان افکند. پس از آزادی از زندان به تحریریه‌ی مجله‌ی الحکمة الیمانیه رفت و معاون سردبیر آن شد و پس از درگذشت احمد الوریث، سردبیری آن را برعهده گرفت اما به سبب فعالیت‌های روشنگرانه‌‌ی مطاع این مجله توقیف شد.

پس از به راه افتادن انقلاب مشروطه‌ی 1948 به رهبری عبدالله بن احمد الوزیر و کشته‌ شدن امام یحیی، مسئولیت وزارت بازرگانی و صنایع دولت مشروطه برعهده‌ی مطاع قرار گرفت. این دولت بیشتر از 21 روز دوام نیاورد و احمد (فرزند امام یحیی) به همراه قبایل وفادار به خود، انقلاب را به شکست کشاند و رهبرانش را دستگیر و اعدام کرد. مطاع نیز در حال فرار به مناطق تهامه بود که دستگیر و به صنعاء فرستاده و اعدام شد.

کتاب تاریخ الیمن الاسلامی از وی منتشر شده است.