میشوت، آلبر (۱۸۸۱ـ۱۹۶۵)
میشوت، آلبِر (۱۸۸۱ـ۱۹۶۵)(Michotte, Albert)
روان‌شناس تجربی بلژیکی. شهرت او به‌سبب مطالعه در زمینۀ علیت ادراکی است. با آزمایش هوشمندانه و دقیق به مطالعۀ سازمان پویای دنیای ادراک پرداخت و در تحلیل پدیده‌های ادراکی، به نقش زبان توجه ویژه‌ای داشت. در آزمایش‌های او، آزمودنی‌ها از شکافی به درون می‌نگریستند و چیزی را که شبیه به دو مستطیل کوچک متحرک بود مشاهده می‌کردند. در آزمایشی دیگر، به پرده‌ای نگاه می‌کردند که اشکال متحرک کوچکی روی آن تابانده شده بود. وقتی شیء (الف) به شیء (ب) برخورد می‌کرد، به‌نظر می‌رسید که (الف) به (ب) فشار آورده یا آن را به حرکت درآورده است. میشوت این حالت را اثر پرتابی[۱] نامید. اگر شیء (الف) موقع رسیدن به شیء (ب) با آن و با همان سرعت حرکت کند، به‌نظر می‌رسد که شیء (الف) شیء (ب) را حمل می‌کند و میشوت این حالت را اثر درپی کشیدن[۲] نامید. او این پدیده‌ها و پدیده‌های دیگر را در شرایط تجربی متفاوت بررسی کرد. کار او، دست‌کم از این نظر حائز اهمیت است که پژوهشی علمی در زمینه‌ای اساساً فلسفی است. مهم‌ترین کتاب او، ادراک علیت[۳]، است.