ولتا، الساندرو (۱۷۴۵ـ۱۸۲۷)
وُلْتا، اَلِسانْدرو (۱۷۴۵ـ۱۸۲۷)(Volta, Alessandro)
فیزیکدان ایتالیایی. استاد دانشگاه پاویا و مخترع اولین پیل الکتریکی[۱]، پیل ولتا در ۱۸۰۰، الکتروفورس[۲]، مولد الکتروستاتیکی اولیه در ۱۷۷۵، و نوعی الکتروسکوپ[۳] یا برقنما بود. ولتا در ۱۷۷۶ با بررسی گاز مُرداب در لاگو ماجوره[۴] موفق به کشف متان شد. سپس، اولین برآورد دقیق از نسبت اکسیژن در هوا را، از راه انفجار مخلوط هوا و هیدروژن، برای ازبینبردن اکسیژن بهدست آورد. در حدود ۱۷۹۸، این نکته را تشخیص داد که فشار بخار هر مایع مستقل از فشار جوّ است و فقط به دمای آن بستگی دارد. در ۱۷۹۲، ولتا با تکرار آزمایشهای فیزیولوژیدان ایتالیایی، لوئیجی گالوانی[۵]، با استفاده از فلزات و ماهیچۀ جانوران مرده، به این نتیجه رسید که برخلاف تصور گالوانی، سرچشمۀ تولید برق را باید اتصال دو فلز متفاوت دانست نه ماهیچۀ جانور. ولتا با استفاده از برآوردهایی که با آزمایش فلزات روی زبان خود و حس ناشی از آنها بهدست آورد، حتی توانست فهرستی از فلزات به ترتیب قدرت تولید برق فراهم آورد و مجموعۀ محرکهای الکتریکی را مشخص کند. در ۱۸۰۰، ولتا دو نحوۀ آرایش فلزات رسانا را شرح داد که منجر به تولید برق میشود. یکی از این دو نحوۀ آرایش، پیلی متشکل از قرصهای نقره و روی بود که با مقوایی آغشته به آب نمک ازهم جدا میشدند. پیشنهاد دیگر او، مجموعهای از شیشههای محتوی آب نمک یا مواد قلیایی بود که در آنها الکترودهای دو فلزی خمیدهشده را فرو میبردند. عرضۀ پیل الکتریکی ولتا رویدادی بسیار مهم و جنجالبرانگیز بود، زیرا برای اولینبار جریان الکتریکی با شدت بالا تولید میشد.