تد، الگزاندر روبرتوس (۱۹۰۷ـ۱۹۹۷)
تُد، اَلِگْزانْدِر روبِرْتوس (۱۹۰۷ـ۱۹۹۷)(Todd, Alexander Robertus)
| الگزاندر روبرتوس تد Alexander Robertus Todd | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۰۷م |
| درگذشت | ۱۹۹۷م |
| ملیت | اسکاتلندی |
| تحصیلات و محل تحصیل | فرانکفورت آلمان |
| شغل و تخصص اصلی | شیمی دان |
| لقب | بارون تد |
| گروه مقاله | شیمی و بیوشیمی |
| جوایز و افتخارات | جایزه نوبل شیمی (۱۹۵۷) |
(ملقب به بارون تُد) متخصص اسکاتلندی شیمی آلی. جایزۀ نوبل شیمی ۱۹۵۷ را به‌سبب تحقیقاتش در زمینۀ نقش نوکلئیک اسیدها[۱] در ژنتیک[۲] به‌دست آورد. ویتامین‌های ب۱ و ب۱۲ و ای را سنتز کرد. در ۱۹۵۴، لقب سِر گرفت و در ۱۹۶۲ بارون شد. در گلاسگو زاده شد. در آن‌جا و فرانکفورت آلمان درس خواند. از ۱۹۳۸ تا ۱۹۴۴، استاد دانشگاه منچستر و از ۱۹۴۴ تا ۱۹۷۱، استاد دانشگاه کیمبریج بود. در ۱۹۳۴، تحقیقاتش را در زمینۀ سنتز مولکول‌های آلی[۳] با بررسی ویتامین ب۱ شروع کرد. در اواخر دهۀ ۱۹۴۰ و اوایل دهۀ ۱۹۵۰، در زمینه نوکلئوتیدها[۴] به تحقیق پرداخت. آدنوزین‌تری فسفات[۵] (اِی‌تی‌پی) و آدنوزین دی فسفات[۶] (اِی‌دی‌پی) سنتز کرد که مواد کلیدی تولید انرژی در بدن‌اند. همچنین، روش‌های جدیدی برای سنتز همۀ نوکلئوتیدهای بزرگ و کوآنزیم‌ها[۷]ی آن‌ها عرضه کرد. تُد بررسی جزئیات ساختار شیمیایی نوکلئیک اسیدها، ازجمله دی‌اِن‌اِی (داکسی‌ریبونوکلئیک اسید[۸]) را پایه گذاشت که مواد وراثتی هستۀ سلول را تشکیل می‌دهند. با این تحقیقات، اصول اساسی پیشرفت‌های بعدی در زمینۀ ژنتیک و سنتز پروتئین[۹] در سلول‌های زنده فراهم شد. تُد همچنین رهیافتی عرضه کرد که طی آن، سنتز اسیدهای نوکلئیک را با خودشان ممکن می‌ساخت.