لاورن، آلفونس (۱۸۴۵ـ۱۹۲۲)
لاوِرَن، آلفونس (۱۸۴۵ـ۱۹۲۲)(Laveran, Alphonse)
| آلفونس لاورن Alphonse Laveran | |
|---|---|
| زادروز |
پاریس ۱۸۴۵م |
| درگذشت | ۱۹۲۲ |
| ملیت | فرانسوی |
| شغل و تخصص اصلی | پزشک |
| آثار | رساله ای در باب بیماری ها و همه گیری شناسی های ارتش (۱۸۷۵) |
| گروه مقاله | پزشکی |
| جوایز و افتخارات | جایزه نوبل پزشکی (۱۹۰۷) |
پزشک فرانسوی. به‌سبب کشف آن‌که عامل برخی بیماری‌ها، مانند مالاریا[۱]، پیش‌زیان[۲]اند، به جایزۀ نوبل پزشکی ۱۹۰۷ دست یافت. در پاریس زاده شد و در استراسبورگ درس خواند. در جنگ فرانسه و پروس جراح ارتش بود و در ۱۸۷۴، استاد پزشکی ارتش در کالج وال دو گراسه[۳] شد. از ۱۸۷۸ تا ۱۸۸۳، او را به الجزایر فرستادند. در ۱۸۹۶، ارتش را ترک کرد تا به انستیتو پاستور[۴] پاریس بپیوندد و در ۱۹۰۷، پول جایزه نوبل خود را صرف گشایش آزمایشگاه بیماری‌های گرمسیری[۵] در این انستیتو کرد. لاوِرَن در ۱۸۸۰ با آزمایش نمونه‌های خون مبتلایان به مالاریا، موجودات متحرک آمیب‌مانندی را در خون آن‌ها کشف کرد. این موجودات تقسیم می‌شدند و با تشکیل هاگ به یاخته‌های خونی غیرمبتلا حمله می‌کردند. او متوجه شد که همۀ هاگ‌ها در یاختۀ مبتلا رها می‌شوند و هم‌زمان با این رویداد، فرد مبتلا دچار حملۀ تب می‌شود. مطالعات لاوِرَن دربارۀ بیماری‌های ناشی از پیش‌زیان، شامل لیشمانیوزها[۶] و تریپانوزوم‌ها[۷]، بود. کتاب‌های منتشرشدۀ او عبارت‌اند از رساله‌ای در باب بیماری‌ها و همه‌گیری‌شناسی‌های ارتش[۸] (۱۸۷۵)، و تریپانوزوم و تریپانوزومی.