گوترش، آنتونیو مانویل (۱۹۴۹)
گوتِرِش، آنتونیو مانوئِل (۱۹۴۹)(Guterres, Antonio Manuel)
| آنتونیو مانویل گوترش Antonio Manuel Guterres | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۴۹م |
| ملیت | پرتغالی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در رشته مهندسی برق |
| شغل و تخصص اصلی | دولتمرد |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
سیاستمدار سوسیالیست پرتغالی و نخست‌وزیر آن کشور (۱۹۹۵ـ۲۰۰۲). نه فقط از محبوب‌ترین رهبرانِ کشورهای عضو اتحادیۀ اروپا، بلکه از تحسین‌شده‌ترین چهره‌های نوین‌سازِ چپ میانه‌روِ اروپا بود که در اواخر دهۀ ۱۹۹۰ به‌لحاظ سیاسی شهرت یافت. اندکی پس از رسیدن به مقام نخست‌وزیری در ۱۹۹۵، معلوم شد که گوترش قصد دارد به وعده‌های سیاسی خود وفادار بماند. او در خدمات عمومی و حمل‌ونقل پرتغال اصلاحاتی انجام داد و سرمایه‌گذاری‌های چشم‌گیری کرد. از حامیان انترناسیونالیسم[۱] بود و پیوندهای کشورش با ناتو و انگلستان را ارج می‌نهاد. اشتیاق وی به اروپا و نیز یورو با پیوستن پرتغال به پول واحد اروپا آشکار شد، و گوترش آن را بالاترین موفقیت کشورش می‌دانست. روش نرم‌خویانۀ وی پس از سخت‌گیری‌های آنیبال کاواکو سیلوا[۲]، نخست‌وزیر محافظه‌کار پیشین، با استقبال مردم پرتغال روبه‌رو شد. گوترش در رشتۀ مهندسی برق تحصیل کرد و در همان رشته به کار مشغول شد. در ۱۹۷۴، همزمان با سقوط دیکتاتوری پرسابقۀ پرتغال، به حزب سوسیالیست پیوست. از ۱۹۷۶ به عضویت پارلمان پرتغال درآمد و ریاست کمیسیون‌های متعدد آن را برعهده داشت. از ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۱ رئیس گروه پارلمانی سوسیالیست‌ها[۳] بود و در ۱۹۹۲ به رهبری حزب سوسیالیست رسید.