تابوت عهد
تابوت عهد (Ark of the Covenant)
(یا: صندوق عهد) در عهد عتیق[۱]، صندوقی حاوی الواحِ احکام عشرۀ/ده فرمان[۲] موسی[۳] (ع) . این تابوت را زمانی که بنی‌اسرائیل در بیابان سرگردان بودند با راهنمایی موسی (ع) ساختند و کاهنان بر روی تیرهای چوبی آن را حمل می‌کردند. داود[۴] آن را به بیت‌المقدس (اورشلیم) برد، و سپس آن را در قدس‌الاقداس[۵] معبد جای دادند. تابوت افزون بر الواحِ احکام عشره، دربردارندۀ عصای هارون[۶] و حُقّۀ مَنّ[۷] نیز بود و مظهر الهی را جلوه‌گر می‌کرد، چنان‌که مثلاً در تصرف اریحا[۸] به جلوۀ او اشاره می‌شود. تابوت در شیلوه[۹] نگهداری می‌شد، تا این‌‌که به دست قوم فیلیستین که از راه دریا به فلسطین آمده بودند، افتاد و آن را به معبدشان در اَشدود[۱۰] بردند. سرانجام در معبد اورشلیم قرار گرفت، و در ۵۸۶پ‌م، با سقوط شهر، بیت‌المقدس (اورشلیم) آن را در غاری پنهان کرد تا روزی که خدا امتش را از نو جمع کند. در دورۀ بعد از تبعید و دورۀ عهد جدید[۱۱] دیگر ردّ و نشانه‌ای از آن وجود ندارد. در قرآن نیز به این تابوت اشاره شده است و آمده که این تابوت برای بنی‌اسرائیل مایۀ آرامش و نیز شاهد بر حق‌بودن انبیا بوده است (بقره، ۲۴۸). امروزه در کلیساهای مسیحیان صندوقی که نماد تابوت عهد است نگهداری می‌شود.