ترک جنگ

تَرکِ جنگ (armistice)

توقف جنگ طبق شرایطی، در دورۀ زمانی گاه مشخص میان طرفین درگیر، برای عقد قرارداد صلح. ترک جنگ، به‌ویژه، به پایان‌یافتن جنگ جهانی اول میان آلمان و متفقین در ۱۱ نوامبر ۱۹۱۸ اشاره دارد. در ۲۲ ژوئن ۱۹۴۰، درپی تهاجم آلمان به فرانسه، نمایندگان فرانسه در کومپینی با آلمان قرارداد ترک جنگ امضا کردند. در ۱۹۴۵، هیچ‌گونه قرارداد ترک جنگی با آلمان یا ژاپن به امضا نرسید، زیرا هر دو کشور تسلیم متفقین شدند و هیچ‌گونه مقرراتی دربارۀ تعلیق درگیری‌ها وجود نداشت. قرارداد ترک جنگ کره، که در ۲۷ ژوئیۀ ۱۹۵۳ در پانمونجوم به‌امضا رسید، به جنگ کره، که از ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۳ جریان داشت، پایان داد. ترک جنگ گاه فقط برای چند ساعت و به‌منظور گفت‌و‌گو دربارۀ آتش‌بس و صلح یا به‌خاک ‌سپردن کُشتگان برقرار می‌شود. ترک جنگ عمومی معمولاً مقدمۀ صلح است. در ترک جنگ عمومی، برخلاف ترک جنگ جزئی یا محلی، همۀ عملیات نظامی طرف‌های درگیر به‌حال تعلیق درمی‌آیند. در حالت عادی باید ترک جنگ به تصویب و تأیید حکومت دولت‌های متخاصم برسد. قرارداد ترک جنگ ۱۱ نوامبر ۱۹۱۸ را مارشال فوش و دریاسالار ویمز، از جانب متفقین، با نمایندگان نظامی و غیرنظامی آلمان منعقد کردند. نمایندگان متفقین براساس دستورالعمل کامل شورای عالی در ورسای عمل می‌کردند. این قرارداد پیش از تصویب بارها اصلاح شد. پیمان ورسای، که در ۱۹۱۹ منعقد شد، حاوی مقررات قرارداد ترک جنگ به همراه افزوده‌های بسیار دیگر بود.

 

---