جنبش هنرها و صنایع دستی

جنبش هنرها و صنایع دستی (Arts and Crafts Movement)

جنبش هنرها و صنايع دستي

جنبش اجتماعی و زیباشناختی اواخر قرن ۱۹ در انگلستان، که بر اهمیت مهارت‌های دستی و شأن نیروی کار تأکید می‌نهاد. این جنبش با صنعتی‌شدن و تولید انبوه عصر ویکتوریایی مخالف بود و بازگشت به زندگی خاطره‌انگیز قرون وسطایی را آرزو می‌کرد. این جنبش بر آرنووُ، و مدرسۀ طراحی باوهاوس به‌طور غیرمستقیم تأثیر گذاشت. آرمان‌های جنبش هنرها و صنایع دستی در عقاید اِی دبلیو اِن پیوجین معمار، و جان راسکین، منتقد هنری، ریشه داشت، که معتقد بودند هنر هر کشور بازتابندۀ شأن معنوی آن است، و با ازبین رفتن مهارت‌های سنّتی، معنویت آن هم کم‌فروغ می‌شود. مهم‌ترین شخصیتی که به آرمان‌های این جنبش پرداخت، ویلیام ماریس بود، که در ۱۸۶۱ شرکت موریس‌، فاکنر و شرکا را بنیاد نهاد و طیف گسترده‌ای از محصولاتِ بسیار مرغوب تولید کرد؛ ازجمله پارچه، مبلمان، شیشه‌های منقوش، و کاغذ دیواری. ادوارد برن جونز، دانته گابر‌یل روسِتّی و فیلیپ وب از هنرمندانی بودند که با این جنبش همکاری داشتند. در ۱۸۸۴، صنف کارگران هنری تأسیس شد تا بین «صنعتگر دستی» و «هنرمند» پُلی ایجاد کند؛ در ۱۸۸۶ شماری از اعضای آن،‌ انجمن نمایشگاهی هنرها و صنایع دستی را بنیاد نهادند که نام این جنبش نیز برگرفته از آن است. هر دو تشکّل درصدد تولید «هنری به‌وسیلۀ مردم و برای مردم» بودند. این هنرها عبارت‌اند از سفالگری، تولید و تصویرگری کتاب، فلزکاری و طراحی معماری. صنف مزبور از سوسیالیسم تأثیر داشت، و ویلیام ماریس (عضو مجمع سوسیالیستی)، تا هنگام درگذشتش در ۱۸۹۶، آن را اداره می‌کرد. دیدگاه‌های ماریس در باب اهمیت اجتماعی طراحیِ خوب، بسیار تأثیرگذار بود؛ با این‌حال در جلب استقبال توده‌ها ناکام ماند،‌ زیرا کیفیت بالای این محصولات ناگزیر به گران‌شدن قیمت آن‌ها منتهی می‌شد. از دیگر اعضای مهم این جنبش چارلز اَشبی، طراح و معمار، نورمن شاو معمار و والتر کرِین تصویرساز درخور ذکرند.

---