خفگی

خَفگی (asphyxia)
(یا: آسفیکسی) نبود اکسیژن در بدن. موجب تجمع‌ کشندۀ ضایعات دی‌اکسید کربن در بافت‌ها می‌شود. آسفیکسی به علل گوناگون ایجاد می‌شود، ازجمله استنشاق دود یا گازهای سمی، انسداد نای با آب، غذا، استفراغ یا جسم خارجی، فشار روی مجاری تنفسی، یا ممانعت از عبور هوا از طریق منافذ دهان و بینی. چنانچه عامل آن سریعاً رفع نشود باعث آسیب مغزی یا مرگ خواهد شد. حالت مهم خفگی ناشی از انسداد در ناحیۀ حنجره است. این حالت مانع تنفس می‌شود. این حالت معمولاً ناشی از تحریک با غذا یا اجسام دیگری است که از دهان وارد می‌شوند. تحریک غشاهای مخاطی حساس در حنجره باعث سرفه‌کردن می‌شود تا جسم خارجی دفع شود. اگر جسم خارجی بزرگ باشد، ممکن است صورت به‌علت خفگی نسبی کبود شود. برای جلوگیری از پایین‌رفتن جسم خارجی در راه‌های تنفسی، باید فرد را تشویق کرد تا آهسته و عمیق نفس بکشد. در غیر این صورت، اگر سعی کند بین سرفه‌ها ناگهان تنفس کند، ممکن است جسم خارجی در راه‌های تنفسی پایین‌تر رود؛ این امر موجب تشدید سرفه می‌شود. ضربه‌زدن به استخوان‌های کتف با کف دست، به شرطی که هم‌زمان با سرفه‌ها باشد، ممکن است به خروج جسم خارجی کمک کند. اگر جسم خارجی با این روش‌ها بیرون نیاید، لازم است اقدامات پزشکی مناسب صورت گیرد.