بارنارد، کریستیان (۱۹۲۲)
بارنارد، کریستیان (۱۹۲۲)(Barnard, Christiaan)
جرّاح اهل افریقای جنوبی. در ۱۹۶۷، در بیمارستان گروت شور[۱] کیپ تاون[۲] اولین پیوند قلب انسان را صورت داد. بیمار ۵۴ساله هجده روز زنده ماند. بارنارد دریافت که آترزی روده (ناگشودگی روده)[۳] که ناهنجاری مادرزادی به‌شکل سوراخی در رودۀ کوچک است، ناشی از عدم خون‌رسانی کافی به جنین در دوران بارداری است. این نقص منجر به مرگ می‌شد و او روش جراحی ترمیمی آن را ابداع کرد. بارنارد در بوفورت وست[۴]، واقع در استان کیپ[۵]، زاده شد و در دانشگاه کیپ تاون درس خواند. تا ۱۹۸۳، سمت‌هایی دانشگاهی و تحقیقاتی در دانشگاه و بیمارستان گروت‌شور برعهده داشت. تحقیقات اولیۀ بارنارد مشتمل بر آزمایشاتی در زمینۀ پیوند قلب در سگ‌ها بود. او در دسامبر ۱۹۶۷ برای اولین‌بار این روش را در انسان نیز به‌کار گرفت. این پیوند از نظر جرّاحی موفقیت‌آمیز بود، اما بیمار براثر ذات‌الرّیۀ مضاعف[۶] فوت کرد. علت ذات‌الرّیه احتمالاً داروهای سرکوب‌کنندۀ سیستم ایمنی[۷] بود که برای ممانعت از ردّ قلب پیوندی به بیمار تجویز شده بود. بارنارد برای اولین‌بار جراحی قلب باز[۸] را در افریقای جنوبی عملی کرد و با ابداع طرح‌های جدید برای دریچه‌های مصنوعی قلب[۹]، در تکامل جراحی قلب و قفسه سینه سهم بسزایی داشت.