کاردوتچی، بارتولومیو، و وینچنتسو
کاردوتْچی، بارتولومئو، و وینْچِنتْسو (Carducci, Bartolommeo and Vincenzo)
دو برادر نقاش ایتالیایی‌تبار که در اسپانیا اقامت گزیدند. هر دو نقاش دربار اسپانیا شدند، و سبک رنسانس متعالی ایتالیا[۱] را به اسپانیا آوردند.
بارتولومئو کاردوتچی(۱۵۶۰-۱۶۱۰) معماری و مجسمه‌سازی را نزد بارتولومئو آماناتی[۲]، و نقاشی را نزد فِدِریکو تسوکارو[۳] آموخت و در نقاشیِ سقف گنبدی[۴] کلیسای جامع فلورانس[۵] به آماناتی کمک کرد. در ۱۵۸۵، همراه تسوکارو به اسپانیا رفت، و در آن‌جا اقامت گزید؛ بعدها نقاش دربار فیلیپ دوم[۶] و فیلیپ سوم[۷] شد. با همکاری پِلِگرینو تیبالدی[۸] بخش عمده‌ای از نقاشی‌های کاخ و صومعۀ اسکوریال[۹] را کشید. نیز اجرای مجموعه‌ای دیوارنگاره[۱۰] را آغاز کرد که به‌وسیلۀ برادرش، ویچنتسو، تکمیل شد. تابلوی پایین‌آوردن پیکر مسیح از صلیب[۱۱] از آثار برجستۀ اوست.
وینچنتسو کاردوتچی(۱۵۶۸-۱۶۳۸) نزد تسوکارو و برادرش هنر آموخت، و همراه آنان به اسپانیا رفت. ازجمله آثار دینی‌اش، مجموعه‌ای از ۵۰ دیوارنگاره برای فرقۀ کارتوزیانِ[۱۲] اِل پائولار[۱۳] است که در آن‌ها صحنه‌هایی از زندگی برونوی قدیس[۱۴]، و شهادت‌ها و معجزه‌های راهبان آن فرقه بازتاب یافته است. کتابش به زبان کاستیلی[۱۵] و با نام گفت‌وگوی نخبگان نقاشی[۱۶]، دفاعیه‌ای از میکلانژ، و شرحی دربارۀ نقاشان معاصر ایتالیا و اسپانیاست.