نبرد لپانتو
نبرد لِپانْتو (Battle of Lepanto)
نبرد دریایی ۷ اکتبر ۱۵۷۱ بین امپراتوری عثمانی[۱] و قوای «اتحادیۀ مقدس[۲]» متشکل از اسپانیا، ونیز، جنووا[۳]، و ایالات پاپی[۴] به فرماندهی سردار اسپانیایی، دون خوان اتریشی[۵]. محل وقوع نبرد خلیج کورِنت[۶] در دریای مدیترانه در کنار لپانتو (بندر یونانی ناوپاکتوس[۷]) بود که آن زمان در تصرف ترکان بود. نبرد نتیجۀ تعیین‌کننده نداشت، اما ناوگان متحدان غربی مانع پیشروی ترکان شد و قدرت دریایی آنان را درهم کوبید. ناوگان اتحادیۀ مقدس شامل ۲۰۲ کشتی پارویی و ناوگان ترکان شامل حدوداً ۲۷۵ کشتی بود و ناوگان هر دو طرف به سه گُردان تقسیم می‌شد. گردان مرکزی ترکان پس از چندین ساعت نبرد کاملاً مغلوب گردان اسپانیا شد. در این اثنا، جناح راست ناوگان ترکان کوشید دور بزند و بر عقبۀ جناح چپ ناوگان مسیحیان مسلط شود، اما تلاشش ناکام ماند و گردانِ ونیز آنان را به خلیجی کشاند و نابود کرد. گردان سوم مسیحیان، یعنی گردان جنووا، گردان سوم ترکان را فریفت و با انجام مانورهای ماهرانه موفق شد با حفظ فاصله و خودداری از درگیری آنان را مشغول سازد. دو گردان دیگر ناوگان مسیحیان پس از شکست حریفانشان به‌یاری گردان جنووا شتافتند. فرمانده ناوگان ترکان پس از نبردی دیگر موفق شد از مهلکه بگریزد. به روایتی متحدان ۱۹۰ فروند گالی ترکان را تصاحب کردند، ۳۰هزار تن را کشتند، ۱۰هزار نفر را به اسارت گرفتند و ۱۲هزار برده را آزاد کردند. مسیحیان نیز ۷۵۰۰ کشته دادند. این نبرد آخرین درگیری دریایی مهمی بود که در آن از گالی استفاده شد.