نبرد نشویل
نبرد نَشْویل (Battle of Nashville)
در جنگ داخلی امریکا[۱]، پیروزی نیروهای اتحادیه بر سپاه مؤتلفه از ۱۵ تا ۱۶ دسامبر ۱۸۶۴ در نشویل، در ایالت تنسی[۲]. درپی این نبرد، نیروهای مؤتلفه از ایالت تنسی بیرون رانده شدند و دیگر هیچ‌گاه نتوانستند این ایالت را تهدید کنند. پس از این‌که سپاهیان اتحادیه آتلانتا[۳] را تصرف کردند، سپاهی از مؤتلفه شامل حدود ۵۵ هزار سرباز، به فرماندهی ژنرال جان هود[۴] (۱۸۳۱ـ۱۸۷۹)، به‌سمت تنسی در غرب پیشروی کرد. سپاهیان اتحادیه، به فرماندهی ژنرال جورج اِچ تامس[۵] (۱۸۱۶ـ۱۸۷۰)، از نشویل دفاع می‌کردند و طلایه‌داران آنان در فرانکلین[۶]، واقع در حدود ۳۲کیلومتری جنوب این شهر، مستقر بودند. هود نبرد شدیدی را برضد طلایه‌داران اتحادیه آغاز کرد و در جریان پیشروی حدود ۴۵۰۰ تن از نیروهایش را ازدست داد. سربازان اتحادیه با نظم به نشویل عقب‌نشینی کردند. هود آنان را تعقیب کرد و در تپه‌های اطراف شهر موضع گرفت و منتظر شد تا حرکت بعدی را تامس انجام دهد. در ابتدا، بارش شدید برف و باران مانع از هر اقدامی از سوی تامس شد، اما با بهتر‌شدن وضع هوا در ۱۵ دسامبر، او به تهاجم در سراسر خط دفاعی نیروهای مؤتلفه دست زد. حمله به جناح راست مؤتلفه دفع شد و ظاهراً نیروهای مؤتلفه دربرابر تهاجم اتحادیه به‌خوبی مقاومت می‌کردند. اما درحالی‌که هنگ سواره‌نظام اتحادیه با حرکتی سریع و گسترده جناح چپ سپاه مؤتلفه را دور می‌زد تا از پشت به آنان حمله کند، «سپاه شانزدهم فدرال[۷]» بر این جناح تاخت و در آن شکاف ایجاد کرد. درنتیجه، مقاومت نیروهای مؤتلفه درهم شکست و آنان با دادن حدود ۲هزار کشته و ۵۵۰۰ اسیر به آن سوی تنسی عقب‌نشینی کردند. نیروهای اتحادیه، با وجود مانعی همچون سیلاب، سپاه مؤتلفه را به‌‌مدت ۱۳ روز تا لکسینگتون[۸] در آلاباما[۹] تعقیب کردند.