بیلیس، ویلیام مدوک (۱۸۶۰ـ۱۹۲۴)
بِیلیس، ویلیام مَدوک (۱۸۶۰ـ۱۹۲۴)(Bayliss, William Maddock)
فیزیولوژیست انگلیسی. در ۱۹۰۲، با همکاری ارنست استارلینگ[۱] موفق به کشف هورمون گوارشی سکرتین شد. سکرتین[۲] اولین هورمون کشف شده است. در جریان جنگ جهانی اول، با تزریق محلول نمکی به مجروحان درمان شوک را آغاز کرد. در ۱۹۲۲، لقب سِر گرفت. در وولورهمپتون[۳]، واقع در استفوردشر[۴]، زاده شد و در یونیورسیتی کالج[۵] لندن و آکسفورد درس خواند و در همان‌جا به درجۀ استادی رسید. در بررسی پوشش داخلی دوازدهه (بخش اول رودۀ باریک)، دریافت که در جریان هضم غذا، زمانی که شیرۀ معدۀ حاوی اسید کلریدریک به دوازدهه[۶] وارد می‌شود، پوشش داخلی این بخش از روده مادّه‌ای شیمیایی را در خون رها می‌کند که موجب ترشح شیرۀ لوزالمعده می‌شود. این مادّه همان هورمون سکرتین است. بیلیس دربارۀ فعال‌سازی آنزیم‌ها، مخصوصاً آنزیم تریپسین[۷] که از لوزالمعده ترشح می‌شود، نیز تحقیق کرد. علاوه‌بر این، بیلیس و استارلینگ در زمینۀ حرکات دودی[۸] و نحوۀ عصب‌رسانی به روده و فشار درون دستگاه سرخ‌رگی و سیاه‌رگی نیز تحقیقاتی صورت دادند. کتاباصول فیزیولوژی عمومی[۹] بیلیس (۱۹۱۵) به‌منزلۀ اثری مرجع شناخته شده است.