زیبایی

زیبایی (beauty)
در هنر، کیفیتی که در برخورد با پدیده‌های هنری موجب ایجاد لذت و بهجت زیباشناسانه در فرد شود. در رویکردهای کلاسیک، زیبایی با هماهنگی، تناسب، و تقارن اجزاء تشکیل دهندۀ شیء زیبا و تناسب مجموعه با هدفی که آن شیء برای آن است، پیوندهای نزدیکی دارد. و در سه ساحت عقلی، خیالی و حسی تقسیم‌بندی می‌شود، مانند زیبایی حقایق و فضایل (زیبایی عقلی)، زیبایی شعر (زیبایی خیالی) و زیبایی طبیعت (زیبایی حسی) برخی از فیلسوفان، همچون افلاطون و ارسطو، مدعی بودند که زیبایی با کیفیّات معقولی سروکار دارد که از مرز ادراکات حسی و اشیاء ملموس درمی‌گذرد، و به ساحتی فراحسی سیر می‌کند. اما در نظر تجربه‌گرایان زیبایی بیشتر معلول ادراکات حسی است.