جویت، بنجامین (۱۸۱۷ـ۱۸۹۳)

جُوئِت، بنجامین (۱۸۱۷ـ۱۸۹۳)(Jowett, Benjamin)

مربی انگلیسی و پژوهشگر در زبان و فرهنگ یونانی. در کَمبروِل، واقع در لندن، متولد شد و در دانشگاه آکسفورد تحصیل کرد. در ۱۸۴۲، در کلیسای انگلستان کشیش شد و در ۱۸۵۵، به استادی زبان یونانی در دانشگاه آکسفورد منصوب شد. ترجمۀ او از نامه‌های پولس قدّیس (۱۸۵۵)، که تفسیری آزاداندیشانه از نوشته‌های این حواری بود، مجادله‌ای در میان الهی‌دانان برانگیخت. کتاب مقاله‌ها و بازنگری‌ها (۱۸۶۰)، که جُوئت یکی از مؤلفانش بود، نیز این مجادله را به‌اوج رسانید. سرانجام برضد او، به اتهام ارتداد، اقامۀ دعوی شد، اما رئیس دیوان‌عالی در آکسفورد او را تبرئه کرد. در ۱۸۷۰، به ریاست کالج بالیول در آکسفورد انتخاب شد و تا پایان عمر در این سِمَت بود. از ۱۸۸۲ تا ۱۸۸۶، نایب رئیس دانشگاه آکسفورد بود. به‌عنوان مربی، چندین اصلاحات به‌نفع دانشجویان دورۀ کارشناسی (لیسانس) انجام داد. از ترجمه‌هایش: مکالمه‌های افلاطون (در ۴ جلد) به انگلیسی (۱۸۷۱) که مشهورترین اثر وی است. تاریخ جنگ پلوپونزی (۲ جلد، ۱۸۸۱) از توکودیدس (توسیدید)؛ سیاست (۲ جلد، ۱۸۸۵) از ارسطو؛ جمهوری (۳ جلد، ۱۸۹۴) از افلاطون.

---