بدی ستوا
بُدی‌سَتْوا (bodhisattva)
(یا: بودی‌سَتْوَه) در فرقۀ بوداییِ مهایانا[۱]، کسی که به اشراق[۲] رسیده و به خواستِ خود در دنیا مانده تا به دیگر موجودات زنده کمک کند. بُدی‌ستوا آزاد است که به نیروانا[۳] واصل شود، ولی تصمیم گرفته تا زمانی‌که موجودات دیگر به آن مرحله نرسیده‌اند از نو زاده شود. او برای مؤمنان شفاعت‌گری است که می‌توانند به درگاهش دعا کنند. گروهی از بدی‌ستواها افسانه‌ای و گاه با شبه‌خدایان محلی پیوند دارند، و گروهی دیگر شخصیت‌های تاریخی، راهب یا معلم‌اند. آوالوکیتس‌وارا[۴]، بدی‌ستوای رأفت، از مقدس‌ترین آن‌هاست که دالایی لاما[۵] یکی از تجسدهای اوست. دیگری گورویی[۶] با نام رینپوچه[۷] است که در استقرار[۸] آیین بودا در تبت[۹] مؤثر بود و اکنون زادروز او عیدی سالانه است. در فرقۀ بودایی مهایانا، هر شخص می‌تواند ابتدا به مقام بدی‌ستوایی و سپس به مقام بوداواری دست یابد. راهب، در مراسم انتصاب، سوگند بُدی‌ستوا یاد می‌کند. بوداییان مهایانا بر این باورند که همۀ انسان‌ها سرشتی بودایی دارند؛ از این‌رو، همه می‌توانند به اشراق برسند و سپس بودا شوند. بدین سبب در هر معبد مهایانا ممکن است چند تن به مقام بوداواری رسیده باشند.