سرطان پستان
سرطان پستان (breast cancer)
در پزشکی، سرطان بافت‌های پستان. معمولاً به دنبال لمس توده‌ای بدون درد در پستان، از راه معاینۀ خود بیمار[۱] یا پستان‌نگاری (ماموگرافی)[۲] تشخیص داده میشود. علایمی که رواج کمتری دارند عبارت‌اند از تغییر شکل یا قوام پستان، و وجود ترشح از نوک آن. این سرطان شایع‌ترین نوع سرطان در زنان است.
درمان. اگر بیماری در مراحل اولیه کشف شود، توده و بافت‌های مجاور آن را برمی‌دارند. این عمل توده‌برداری (لامپکتومی)[۳] نامیده میشود و معمولاً پرتودرمانی[۴] نیز با آن صورت می‌گیرد. در موارد پیشرفته‌تر، عمل پستان‌برداری (ماستکتومی)[۵] صورت می‌گیرد. شیمی‌درمانی[۶] و داروهای مسدودکنندۀ هورمون‌ها[۷]، ازجمله تاموکسیفن[۸]، گاه با هریک از این دو عمل جراحی به‌کار می‌رود. در ۱۹۹۶، شانس زنده‌ماندن بعد از پنج سال برابر ۸۳.۲ درصد بود. براساس گزارش همه‌گیرشناسان[۹]، میزان مرگ‌‌ومیر ناشی از این بیماری از اواخر دهۀ ۱۹۸۰ تا ماه مه ۲۰۰۰ حدود ۲۵ درصد کاهش یافت. این کاهش را به کشف زودهنگام بیماری، عمل جراحی، و مصرف تاموکسیفن نسبت داده‌اند.
عوامل خطر. عوامل خطر احتمالی عبارت‌اند از سابقۀ خانوادگی سرطان پستان، زیرا در دهۀ ۱۹۹۰، جهش در ژن‌های BRCA۱ و BRCA۲ عامل ایجاد ۵۰ درصد از سرطان‌های ارثی پستان بود؛ نداشتن فرزند یا دیر بچه‌دارشدن، شروع قاعدگی زودرس، و یائسگی دیررس.