برودی، بنجامین (۱۷۸۳ـ۱۸۶۲)
بِرودی، بِنْجامین (۱۷۸۳ـ۱۸۶۲)(Brodie, Benjamin)
| بنجامین برودی Benjamin Brodie | |
|---|---|
| زادروز |
ویلتشر ۱۷۸۳ م |
| درگذشت | ۱۸۶۲ م |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | جراح |
| آثار | بیماری های مفاصل |
| گروه مقاله | پزشکی |
| جوایز و افتخارات | نشان کاپلی |
جرّاح انگلیسی. در ۱۸۱۴، برای نخستین بار اقدام به درمان جراحی سیاه‌رگ‌های واریسی کرد. او با درمان‌های محافظه‌کارانه از تعداد موارد قطع عضو کاست، التهاب سر درشت‌نی[۱] (آبسه برودی) را توصیف، و احتمالاً اولین توصیف لنگیدن متناوب[۲] (درد ساق پا به علت نرسیدن خون کافی) را عرضه کرد. همچنین، برای نخستین‌بار عمل زیر جلدی[۳] را صورت داد. معروف‌ترین پژوهش‌های او در زمینۀ تأثیر دستگاه عصبی بر حرارت بدن بودند که راه را برای تحقیقات مشابه دیگر فیزیولوژیست‌ها هموار کردند. کتاب بیماری‌های مفاصل[۴] (۱۸۱۸) و مقاله‌های پزشکی متعددی نوشت که با زندگی‌نامۀ خودنوشت او در مجموعه آثار[۵] (۱۸۶۵) او چاپ شده‌اند. برودی در ویلتشر[۶] زاده شد و در بیمارستان سنت جورج[۷] لندن درس خواند. در همین مرکز، جرّاح کمکی (۱۸۰۸) و جرّاح (۱۸۲۲) شد. در ۱۸۱۰، به عضویت انجمن سلطنتی[۸] درآمد و در ۱۸۱۱، نشان کاپلی[۹] را دریافت کرد. در ۱۸۵۸ به ریاست انجمن رسید. رئیس انجمن سلطنتی جراحان[۱۰] (۱۸۴۴)، و نخستین رئیس شورای عمومی طب[۱۱] (۱۸۵۸)، همچنین جرّاح ویلیام چهارم[۱۲] و ملکۀ ویکتوریا[۱۳] بود.