بتلهایم، برونو (۱۹۰۳ـ۱۹۹۰)
بِتِلْهایم، برونو (۱۹۰۳ـ۱۹۹۰) (Bettelheim, Bruno)
| برونو بتلهایم Bruno Bettelheim | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۰۳ م |
| درگذشت | ۱۹۹۰ م |
| ملیت | امریکایی |
| شغل و تخصص اصلی | روان شناس |
| آثار | عشق کافی نیست (۱۹۵۰)؛ کاربردهای افسون: معنا و اهمیت قصه های پریان (۱۹۷۶) |
| گروه مقاله | روانشناسی و روانپزشکی |
| جوایز و افتخارات | تاسیس مرکز درمانی کودکان مبتلا به پریشانی عاطفی |
روان‌شناس امریکایی کودک. براساس اصل محیط حمایت‌کنندۀ خانواده، در دانشگاه شیکاگو، مرکزی درمانی برای کودکان مبتلا به پریشانی عاطفی[۱]تأسیس کرد. از آثار مهم اوست: عشق کافی نیست[۲] (۱۹۵۰)؛ کاربردهای افسون: معنا و اهمیت قصه‌های پریان[۳] (۱۹۷۶). پس از مرگش، به‌سبب روش‌های مستبدانه و گاه خشنی که در «مدرسۀ توان‌بخشی کودکان مبتلا به عقب‌ماندگی ذهنی و اختلالات عاطفی» شیکاگو به‌کار برده بود، از او انتقاد شد. در سال‌های ۱۹۳۸ـ۱۹۳۹ دَه ماه در اردوگاه‌های کار اجباری داخائو[۴] و بوخنوالد[۵] زندانی بود و در ۱۹۳۹ به ایالات متحدۀ امریکا مهاجرت کرد. بتلهایم که در اتریش به‌دنیا آمده بود، سرانجام با خودکشی به زندگی خود پایان داد. از دیگر آثار اوست: آنان که از زندگی می‌گریزند[۶] (۱۹۵۴)؛ کودکان رؤیا[۷] (۱۹۶۲)؛ والد خوب[۸] (۱۹۸۷).