بوشمن ها
بوشْمَن‌ها (Bushmen)
نام پیشین گروه‌های شکارچی ـ گردآورنده‌ای هم‌چون کونگ، سان (و گروه‌های دیگری هم‌چون گیکوه، هایکوم و سِخوین)، ساکن در صحرای کالاهاری و نواحی حاشیه‌ای آن در جنوب افریقا. شمار تقریبی آنها ۵۰هزار نفر است که به زبان «سان» و دیگر زبان‌های دَمی در خانوادۀ زبان‌های خویسان سخن می‌گویند. خصوصیت آنها در کوچک‌بودن جثه‌هایشان است. بوشمن‌ها در بخش عمدۀ سال، در دسته‌های کوچک حدود ۲۵ نفره زندگی می‌کنند که برابرگرا (فاقد حکومت مرکزی) هستند و هریک از آنها متشکل از تعداد اندکی خانوارند و بر سرزمین وسیعی حق انحصاری شکار را در اختیار دارند. بوشمن‌ها زمانی پهنۀ گسترده‌تری را پوشش می‌دادند، اما در قرن ۱۸ زیر فشار اقوام بانتو (نظیر سوتو[۱]ها و نگونی[۲]ها) به صحرای کالاهاری رانده شدند. هنر ابتدایی این مردم در نقاشی‌های دیوارۀ غارها باقی مانده است. جامۀ سنتی بوشمن‌ها عبارت است از یک تکه‌ای مثلثی‌شکل از پوست جانوران که آن را از میان پاهایشان رد می‌کنند و در کمرشان گره می‌زنند. زنان بوشمن، شنل پوستی بلندی برتن می‌کنند. بوشمن‌ها در کلبه‌های کوتاهی که با نی‌های حصیری ساخته شده‌اند، به‌سر می‌برند و برای حمل آب از پوست تخم شترمرغ استفاده می‌کنند. ۶۰ تا ۸۰ درصد غذای بوشمن‌ها خوراکی‌های گیاهی است و مابقی از منابع حیوانی تأمین می‌شود. بوشمن‌ها، به‌رغم وجود امکانات گسترده‌ای برای شکار حیوانات مختلف، فقط به شکار تعداد اندکی از انواع جانوری می‌پردازند.