گولجی، کامیلو (۱۸۴۳ـ۱۹۲۶)
گولْجی، کامیلو (۱۸۴۳ـ۱۹۲۶)(Golgi, Camillo)
| کامیلو گولجی Camillo Golgi | |
|---|---|
| زادروز |
برشا ۱۸۴۳م |
| درگذشت | ۱۹۲۶م |
| ملیت | ایتالیایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در پاویا |
| شغل و تخصص اصلی | زیست شناس یاخته ای |
| گروه مقاله | زیست شناسی |
| جوایز و افتخارات | جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی (۱۹۰۶) |
(یا: گلژی) زیست‌شناس یاخته‌ای[۱]، اهل ایتالیا. در ۱۹۰۶، به همراه رامون کاخال[۲] و به‌سبب کشف ساختار ظریف[۳] دستگاه عصبی، به جایزۀ نوبل فیزیولوژی و پزشکی دست یافت. گولجی برای رنگ‌آمیزی یاخته‌ها از نمک‌های نقره استفاده کرد. این روش به‌حدی در آشکارکردن اجزا و زواید ظریف یاخته‌های عصبی موفق بود که حتی سیناپس‌ها[۴]، فاصلۀ جزیی بین یاخته‌های عصبی، هم دیده می‌شدند. او برای اولین‌بار در ۱۸۹۸، دستگاه گُلژی[۵] را توصیف کرد که مجموعه‌ای از حفره‌های غشایی پهن در سیتوپلاسم[۶] است. گولجی در برشا[۷] زاده شد، در پاویا[۸] درس خواند، و بیشتر دورۀ کار آکادمی اش را در آن‌جا گذراند. در ۱۸۷۶ به درجۀ استادی رسید و در ۱۹۰۰، به مجلس سنا راه‌یافت. او با بررسی بخش‌های گوناگون مغز این فرضیه را مطرح کرد که یاخته‌های عصبی بدن بر دو نوع حسی و حرکتی‌اند و آکسون[۹]ها در هدایت تکانه‌های عصبی[۱۰] دخالت دارند. او گیرنده‌های کشش را در زردپی‌ها کشف کرد. این گیرنده‌ها اکنون به اندام گُلژی[۱۱] معروف‌اند. از ۱۸۸۵ تا ۱۸۹۳، دربارۀ مالاریا تحقیق می‌کرد. مشخص بود که عامل مالاریا[۱۲] تک‌یاخته[۱۳]ای با نام پلاسمودیوم[۱۴] است. گولجی نشان داد که زمان حملات تب با زمان رهاشدن نسل جدید انگل در جریان خون همسان است. به‌علاوه، روشی نیز برای درمان این بیماری ابداع کرد. نام اندام گُلژی در زبان فارسی از نام کامیلو گولجی گرفته شده است.