کاراتیودوری، کنستانتین (۱۸۷۳ـ۱۹۵۰)
کاراتِئودوری، کُنسْتانتین (۱۸۷۳ـ۱۹۵۰)(Caratheodory, Constantin)
ریاضی‌دان آلمانی. دستاوردهای مهمی در حساب وردش‌ها[۱] (تغییرات) و نظریۀ توابع[۲] داشت. حوزۀ تحقیقاتش نظریۀ اندازه[۳] و ریاضیات کاربردی[۴] را نیز دربر می‌گرفت. در برلین زاده شد. در آن‌جا و در دانشگاه گوتینگن[۵] درس خواند. در چندین دانشگاه آلمان، و نیز از ۱۹۲۰ تا ۱۹۲۴، در یونان استاد بود. از ۱۹۲۴، در دانشگاه مونیخ کار می‌کرد. نخستین کار مهمش در حساب وردش‌ها طرح نظریه‌ای دربارۀ منحنی‌های ناپیوسته[۶] بود. ضمن پژوهش‌هایش در زمینۀ نظریۀ میدان[۷]، به رابطۀ این نظریه و حساب دیفرانسیل جزئی[۸] پی برد. در ۱۹۳۷، کتابی نوشت و در آن کاربرد نتایج تحقیقاتش دربارۀ حساب وردش‌ها را در اپتیک هندسی[۹] تشریح کرد. یکی از مهم‌ترین دستاوردهای کاراتئودوری، که موضوع کتاب دیگری از اوست (۱۹۳۲)، ساده‌سازی اثبات یکی از قضایای اصلی نمایش همدیسی[۱۰] است. این دستاورد حاصل بخشی از کار او در زمینۀ نظریۀ توابع بود. علایق او از ریاضیات محض[۱۱] فراتر می‌رفت و شامل کاربردهای ریاضیات، به‌ویژه در زمینه‌های مکانیک[۱۲]، ترمودینامیک[۱۳]، و نظریۀ نسبیت[۱۴]، نیز می‌شد.