کاردوتچی، جوزویه (۱۸۳۵ـ۱۹۰۷)
کاردوتْچی، جوزوئِه (۱۸۳۵ـ۱۹۰۷)(Carducci, Giosue)
| جوزوئِه کاردوتْچی Giosue Carducci | |
|---|---|
| زادروز |
1835م |
| درگذشت | 1907م |
| ملیت | ایتالیایی |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر و منتقد |
| آثار | جوانی‌ها؛ اشعار سبُک و جدی |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
| جوایز و افتخارات | برندۀ جایزۀ ادبی نوبل (1906) |
شاعر و منتقد ایتالیایی. پس از سرود انقلابی نیایش شیطان[۱] (۱۸۶۵) چندین دفتر شعر منتشر کرد که احساسات ملی‌گرایانه‌اش در آن‌ها نمود یافته است. در ۱۹۰۶ برندۀ جایزۀ ادبی نوبل شد. از ۱۸۶۰ تا ۱۹۰۴ در دانشگاه بولونیا ادبیات ایتالیایی تدریس می‌کرد و با سخنرانی‌ها، نوشته‌های انتقادی، و اشعارش به شهرت رسید. کاردوتچی در اشعار و نیز در نوشته‌های انتقادی خود احساسات و آرمان‌های طبقۀ حاکم بر این کشور را تجسم بخشید. مهم‌ترین هدف او اثبات این امر بود که سنت ادبی گذشتۀ ایتالیا زمینه‌ساز توسعۀ فرهنگی جدید و مایۀ سربلندی ایتالیا در جهان است. تأثیر نویسندگان رمانتیک اروپایی در مجموعۀ شعر ایامب‌ها و اپودها[۲] (۱۸۶۷ـ۱۸۶۹) کاملاً آشکار است؛ در این مجموعه عناصر شرح حال‌گونه غالباً به لحنی حماسی و مُطنطن بیان می‌شوند. از دیگر آثار اوست: قافیه‌های نو[۳] (۱۸۶۱ـ۱۸۸۷)، که به مضامین ملموس‌تر و واقعی‌تری می‌پردازد و حس نوستالژی (غم غربت) عمیق او از گذشتۀ خود و ایتالیا در آن به‌خوبی نمود یافته است. نخستین دفتر شعر کاردوتچی با نام قافیه[۴] در ۱۸۵۷ منتشر شد. تا ۱۸۹۹ دَه کتاب شعر به‌چاپ رساند که بعد آن‌ها را در شش مجموعه تنظیم کرد: جوانی‌ها[۵]، اشعار سبُک و جدی[۶]، ایامب‌ها و اپودها، قافیه‌های نو،چکامه‌های بربرها[۷]، و قافیه‌ها و وزن‌ها[۸]. آثاری نیز در زمینه‌های تاریخ ادبیات و نقد، وطن‌دوستی و تاریخ ایتالیا، و مرور خاطرات شخصی، دارد.