کاسیرر، ارنست (۱۸۷۴ـ۱۹۴۵)
کاسیرِر، اِرْنِسْت (۱۸۷۴ـ۱۹۴۵)(Cassirer, Ernst)
| اِرْنِسْت کاسیرِر Ernst Cassirer | |
|---|---|
| زادروز |
1874م |
| درگذشت | 1945م |
| ملیت | آلمانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در دانشگاه‌های برلین، لایپزیگ، مونیخ، هایدلبرگ و ماربورگ |
| شغل و تخصص اصلی | فیلسوف |
| آثار | زبان و اسطوره (1925)؛ فلسفۀ روشنگری (1932) |
| گروه مقاله | فلسفه ، منطق و کلام |
فیلسوف نوکانتی آلمانی. پس از تحصیل در دانشگاه‌های برلین، لایپزیگ[۱]، مونیخ، هایدلبرگ[۲] و ماربورگ[۳] و تأثیرپذیرفتن از مکتب نوکانتی[۴]، از ۱۹۱۲ تا ۱۹۱۸ به بازبینی و شرح و تعلیق آثار کانت پرداخت. در ۱۹۱۹ کرسی استادی فلسفه را در دانشگاه هامبورگ به‌دست آورد و از ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۳ ریاست دانشگاه را به‌‌عهده داشت. سپس در دانشگاه‌های آکسفورد (۱۹۳۳ـ۱۹۳۵)، گوتبورگ (یوتبوری)[۵] سوئد (۱۹۳۵ـ۱۹۴۱)، ییل[۶] امریکا (۱۹۴۱ـ۱۹۴۴) و پس از آن تا زمان مرگ در دانشگاه کلمبیا به‌تدریس پرداخت. کاسیرر در آثارش عمدتاً به بررسی چگونگی شناخت ما از متعلقات معرفت و اعتقاد (مسائل استعلایی) و نظریۀ معرفت علمی[۷] می‌پردازد. او که بیش از همه از کانت و به درجاتی کمتر از هگل[۸] و هوسرل[۹] متأثر بود، فلسفۀ کانتی را در حوزه‌های جدیدی گسترش داد و کوشید آن را به نظریه‌ای کلی دربارۀ فرهنگ تبدیل کند. در فلسفۀ صورت‌های سمبلیک[۱۰] (۱۹۲۳ـ۱۹۲۹) به وجود مفاهیمی قائل است که نحوۀ تجربه و فهم ما از جهان طبیعی را در تجلیات گوناگون فرهنگ تعیین می‌کنند؛ این تجلیات فرهنگ، صور اندیشۀ اسطوره‌ای، تاریخی و عملی هستند که کشف آن‌ها با بررسی و مطالعه صور زبان امکان‌پذیر است. از دیگر آثار اوست: جوهر و کارکرد[۱۱] (۱۹۱۰)؛ زبان و اسطوره[۱۲] (۱۹۲۵)؛ فلسفۀ روشنگری[۱۳] (۱۹۳۲).