کاستیلیونه، بالداساره (۱۴۷۸م ـ۱۵۲۹)
کاسْتیلیونه، بالداسّاره (۱۴۷۸م ـ۱۵۲۹)(Castiglione, Baldassare)
نویسنده و دیپلمات ایتالیایی. در کتاب درباری[۱] (۱۵۲۸) نجیب‌زادۀ تمام‌عیار دورۀ رنسانس را توصیف می‌کند. این کتاب، که آن را در قالب گفت‌وگو نوشت و به بیشتر زبان‌های اروپایی ترجمه شده است، روح حاکم بر رنسانس را به بهترین وجه منعکس می‌کند. کاستیلیونه در کاساتیکو[۲]، نزدیک مانتوا[۳]، زاده شد. مدتی در خدمت دوک میلان بود؛ در ۱۵۰۶ دوک اوربینو[۴] او را برای مأموریتی به انگلستان نزد هنری هفتم[۵] فرستاد. در ۱۵۱۱ لقب کنت به او اعطا شد. در ۱۵۲۴ پاپ کلمنت هفتم[۶] مأموریت دشوار حل مناقشات میان طرفداران پاپ و هواداران چارلز پنجم، امپراتور مقدس روم، را به او محول کرد. هنگامی‌که طرفداران امپراتوری رم را غارت کردند، پاپ او را به ضعف سیاسی و کوته‌فکری متهم کرد و کاستیلیونه ناگزیر به اسپانیا رفت؛ به تابعیت آن‌جا درآمد و اسقف آویلا شد. دررساله‌ای در اوصاف درباریان از قابلیت‌هایی سخن می‌گوید که نجیب‌زادگان درباری باید داشته باشند و فضایل بانوان درباری را نیز برمی‌شمارد؛ به انسان درباری مدّ نظر خویش کلیّت می‌بخشد و او را انسانی تمام‌عیار و کاردان در زمینه‌های گوناگون معرفی می‌کند. درباریان کاستیلیونه شهسوار، زمامدار، سیاستمدار، هنرمند، اهل ادب، آزادمنش، بلندطبع، و نجیب‌اند.