ساز موسیقی. نوعی گلوکِناشپیل[۱] کلاویهدار است که صداهایی با زیرایی بالا، شفاف، و بلورین تولید میکند. در ۱۸۸۶ اوگوست موستِل[۲] در پاریس این ساز را اختراع کرد و نخستینبار برای تولید جلوۀ صوتی در بالۀ فندقشکن[۳] اثر چایکوفسکی[۴] (۱۸۹۰) بهکار رفت.
