چایلد، چارلز مانینگ (۱۸۶۹ـ۱۹۵۴)
چایْلْد، چارلز مانینْگ (۱۸۶۹ـ۱۹۵۴)(Child, Charles Manning)
جانورشناس امریکایی. نظریه‌ای در باب چگونگی سازمان‌یافتگی یاخته‌ها و بافت‌های گوناگون در موجودات زنده عرضه کرد. سازمان‌یافتگی مذکور شامل شیبی در سرعت فرآیندهای فیزیولوژیک است که به روابط برتری[۱] و فروتری[۲] می‌انجامد. گرچه امروزه این نظریه مقبول نیست، اما نقش مهمی در سازمان‌یابی درست موجودات زنده دارد. چایلد در یپسیلانتی[۳]، واقع در ایالت میشیگان، زاده شد و در دانشگاه وسلیان[۴]، واقع در کنتیکت[۵]، و در لایپزیگ[۶]، آلمان، جانورشناسی خواند. فعالیت‌های علمی‌اش را در دانشگاه شیکاگو آغاز کرد و در ۱۹۱۶ به مرتبۀ استادی رسید. در ۱۹۰۰، مجموعۀ آزمایش‌هایی را در زمینۀ ترمیم (نوپدیدی)[۷] در کیسه‌تنان[۸] و کرم‌های پهن[۹] آغاز کرد. در ۱۹۱۰، دریافت که در سرعت فرآیندهای فیزیولوژیک در طول محور طولی موجودات زنده نوعی شیب وجود دارد. طبق نظریۀ شیب فرآیندهای فیزیولوژیک (۱۹۱۱)، هر بخش از بدن موجود زنده بر بخش قبلی آن برتری دارد و خود تحت تسلط بخش جلویی آن است. ناحیه‌ای که بیشترین میزان فعالیت در یاخته‌های تخم، رویان، و سایر بخش‌های تولیدمثلی در شکل لاروی موجود در آن صورت می‌گیرد، به سر تبدیل می‌شود. در گیاهان، این بخش به رأس در حال رشد ساقه یا ریشۀ اصلی تبدیل می‌شود. ترمیم نیز بر پایۀ همین اصل صورت می‌گیرد. در ۱۹۱۵، چایلد نشان داد بخش‌هایی از موجود زنده که بیشترین میزان سوخت‌وساز را دارند، بیشترین میزان آسیب‌پذیری را نسبت به مواد سمّی نشان می‌دهند و در عین حال، پس از آسیب نیز بیشترین توان را برای بهبودی دارند.