کریستنسن، آرتور (۱۸۷۵ـ۱۹۴۵)

کریسْتِنْسِن، آرتور (۱۸۷۵ـ۱۹۴۵)(Christensen, Arthur )

خاورشناس دانمارکی. در زادگاهش تحصیلات دانشگاهی خود را به‌پایان برد و زبان‌های فارسی، عربی، و ترکی و سانسکریت را آموخت. پس از سفری پژوهشی به لندن و پاریس و اسپانیا، در ۱۹۰۲ به برلین رفت و در آن‌جا مطالعات خود، به‌ویژه دربارۀ زبان اوستایی و آیین مزدیسنا، را پی گرفت. از ۱۹۰۳ استاد ایران‌شناسی دانشگاه کپنهاگ شد. نخستین عضو خارجی فرهنگستان ایران بود و سه بار، در ۱۹۱۴، ۱۹۲۹ و ۱۹۳۴، به ایران سفر کرد. حدود ۶۰ اثر به زبان‌های گوناگون دربارۀ ایران نوشت. از آثارش: کمونیست ایرانی (کپنهاگ، ۱۹۰۱)؛ گویش سمنانی (۱۹۱۵)؛ نمونه‌های نخستین انسان و نخستین شهریار در تاریخ افسانه‌ای ایران (۲ جلد، استکهلم، ۱۹۱۷، لیدن ۱۹۳۴. ترجمۀ فارسی: تهران، ۱۳۶۴ـ‌۱۳۶۸م)؛ قصه‌های عامیانۀ فارسی (کپنهاگ، ۱۹۱۸)؛ لهجه‌های اورامان و پاوه (۱۹۲۱)؛ پادشاهی شاه کواد نخست و کمونیسم مزدکیان (۱۹۲۵) که با نام سلطنت قباد و ظهور مزدک به فارسی ترجمه شده است (تهران، ۱۳۲۰ش)؛ مطالعات انتقادی دربارۀ رباعیات عمرخیام، به انگلیسی (کپنهاگ، ۱۹۲۷) که با نام تحقیق در رباعیات و زندگی خیام به فارسی برگردانده شده (تهران، ۱۳۲۰ش)؛ مطالعاتی در دین زردشت در ایران باستان (۱۹۲۸)؛ مجموعۀ مقالات دربارۀ شناخت گویش‌های ایرانی در ۲ جلد (۱۹۳۰، ۱۹۳۵)؛ ترجمۀ منظوم شاهنامۀ فردوسی به دانمارکی (۱۹۳۱)؛ کیانیان، به فرانسوی (کپنهاگ، ۱۹۳۲. ترجمۀ فارسی: تهران، ۱۳۳۶ش)؛ ایران در زمان ساسانیان (کپنهاگ، ۱۹۳۶. ترجمۀ فارسی: ۱۳۱۷ش)؛ حماسه‌های شاهان در داستان‌های ایران باستان (پاریس، ۱۹۳۶).