کریستوفل، الوین برونو (۱۸۲۹ـ۱۹۰۰)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(تغییرمسیر از Christoffel, Elwin Bruno)

کریسْتوفِل، اِلوین برونو (۱۸۲۹ـ۱۹۰۰)(Christoffel, Elwin Bruno)

کريسْتوفِل، اِلوين برونو

ریاضی‌دان آلمانی. سهم مهمی در پیشبرد هندسۀ دیفرانسیل رویه‌ها[۱] (سطوح) داشت. بعضی از نخستین پژوهش‌ها را، که بعدها منجر‌به طرح نظریۀ امواج شوکی[۲] شد و آنچه را امروز نمادهای کریستوفل[۳] می‌نامیم، وارد نظریۀ ناورداها[۴] کرد. در مونژوا[۵]، مونشاو[۶] فعلی، واقع در نزدیکی آخن[۷]، زاده شد و در برلین درس خواند. نخست، از ۱۸۶۲ تا ۱۹۶۹، در پلی‌تکنیکِ زوریخ[۸]در سوئیس و سپس در برلین، و از ۱۸۷۲، در دانشگاه استراسبورگ[۹] استاد بود. در نظریۀ عمومی مثلث ژئودزیکی[۱۰] (۱۸۶۸)، بحثی مثلثاتی دربارۀ مثلث[۱۱]های تشکیل‌شده از ژئودزیک‌هایِ واقع بر رویه‌ای دلخواه را مطرح کرد. مقالۀ کریستوفل با عنوان«دربارۀ تبدیل عبارات دیفرانسیل همگن درجۀ دوم[۱۲]»(۱۸۶۹) نمادهایی را معرفی کرد که بعداً به نمادهای کریستوفل مرتبۀ اول[۱۳] و مرتبۀ دوم[۱۴] معروف شدند. رشته نمادهای دیگری با بیش از سه اندیس، ازجمله نمادهای چهاراندیسی‌ای که قبلاً برنهارد ریمان[۱۵] مطرح کرده بود، اکنون به نام نمادهای ریمان ـ کریستوفل[۱۶] معروف‌اند. کریستوفل قضیه‌[۱۷]ای را دربارۀ تحویل[۱۸] فرم چندضلعی[۱۹] صورت‌بندی کرد که اکنون به نام او شناخته می‌شود. در ۱۸۷۷، مقاله‌ای دربارۀ انتشار امواج صفحه‌ای[۲۰] در محیطی با ناپیوستگی سطحی[۲۱] منتشر کرد و به این‌ترتیب، یکی از اولین گام‌ها را در طرح نظریۀ موج شوکی برداشت. او در نظریۀ کامل تابعِ تتای ریمانی[۲۲]، که پس از مرگش انتشار یافت، تعبیری مستقل از کار ریمان دربارۀ هندسۀ رویهها[۲۳] بهدست داد.

 


  1. differential geomerty of surfaces
  2. theory of shock waves
  3. Christoffel symbols
  4. theory of invariants
  5. Montjoie
  6. Monschau
  7. Aachen
  8. Polytechnicum in Zürich
  9. University of Strasbourg
  10. Allgemeine Theorie der geodätischen Dreiecke
  11. triangle
  12. Über die Transformation der homogen Differentialausdrücke zweiten Grades
  13. first order
  14. second order
  15. Bernhard Reimann
  16. Reimann-Christoffel symbols
  17. theorem
  18. reduction
  19. quadrilateral form
  20. plan waves
  21. surface discontinuity
  22. Vollständige Theorie der Riemannschen θ-function
  23. surface geometry