کلارندون، ادوارد (۱۶۰۹ـ۱۶۷۴)
کِلارِنْدون، ادوارد (۱۶۰۹ـ۱۶۷۴)(Clarendon, Edward)
ارل اول کلارندون[۱]. سیاستمدار و مورخ انگلیسی و مشاور چارلز دوم از ۱۶۵۱ تا ۱۶۶۷. در ۱۶۴۰ عضو پارلمان بود و در ۱۶۴۱ به جمع سلطنت‌طلبان پیوست. قوانین کلارندون[۲] (۱۶۶۱ـ۱۶۶۵) به مجموعه‌ای از مصوبات دولتی دربارۀ ناسازگاران (دگراندیشان)[۳] که هدف آن تضمین اقتدار و برتری کلیسای انگلستان بود. در دوران پارلمان کوتاه[۴] و پارلمان طویل[۵]، از اقدامات مغایر با قانون اساسی چارلز اول انتقاد کرد و حامی اعلام جرم پارلمانی علیه استرافورد[۶]، وزیر چارلز، بود. در ۱۶۴۱ از جناح انقلابی جدا شد و به جمع مشاوران پادشاه پیوست. با آغاز جنگ داخلی، همراه چارلز به آکسفورد رفت و در آن‌جا لقب سِر و منصب خزانه‌داری به او اعطا شد. او با شکست پادشاه در جنگ داخلی (۱۶۴۶)، به‌همراه شاهزاده چارلز[۷] به جرسی[۸] رفت و تاریخ شورش[۹] را منتشر کرد (۱۷۰۲ـ۱۷۰۴) که توصیفی به یادماندنی از معاصران اوست. در ۱۶۵۱ مشاور ارشد چارلز دوم در دوران تبعید او شد. پس از اعادۀ سلطنت، لقب ارلِ کلارندون را دریافت کرد و ازدواج دخترش آن[۱۰] با جیمز[۱۱]، دوکِ یورک[۱۲]، بر نفوذش افزود. با وجود این، میانه‌روی او نفرت افراطیان را برانگیخت و به‌علت ابراز مخالفت علنی با زندگی خصوصی پادشاه، پشتیبانی چارلز را ازدست داد. پس از فاجعۀ جنگ هلند (۱۶۶۷)، تبعید شد.