ویلار، کلود لویی اکتور (۱۶۵۳ـ۱۷۳۴)
ویلار، کلود لوئی اِکْتور (۱۶۵۳ـ۱۷۳۴)(Villars, Claude Louis Hector)
(ملقب به دوک دو ویلار[۱]). سرباز فرانسوی. نقل است که با پیروزی در نبرد دنن[۲]، در ژوئیۀ ۱۷۱۲، مانع از شکست حقارتآمیز کشورش در جنگ جانشینی اسپانیا[۳] شد. در این نبرد، فرماندهی آخرین سپاهی را برعهده داشت که فرانسه وارد میدان کرد و قوای بریتانیایی و هلندی، به فرماندهی آلبمارل[۴] و شاهزاده اوژن دو ساووا[۵]، را به عقب راند. با انعقاد پیمان راشتات[۶] (۱۷۱۴) به جنگ پایان داد. ویلار در مولن[۷] زاده شد. در جنگ سوم هلند (۱۶۷۲ـ۱۶۷۸) جنگید و نیز به برگزینندۀ باواریا[۸] در جنگ با ترکان عثمانی یاری رساند. در آغاز کارش در جنگ جانشینی اسپانیا، مارگراو بادن[۹] را در فریدلینگن[۱۰] شکست داد. در ۱۷۰۹ او را به فرماندهی سپاه اصلی در مقابله با اوژن[۱۱] و مارلبورو[۱۲] در سرحد شمالی منصوب کردند، اما در نبرد مالپلاکه[۱۳] مجروح شد. در ۸۰ سالگی، در آغاز جنگ جانشینی لهستان[۱۴] نیز به فرماندهی سپاهی رسید.