کلیولند، گروور (۱۸۷۳ـ۱۹۰۸)
کِلیوْلَنْد، گرووِر (۱۸۷۳ـ۱۹۰۸)(Cleveland, Grover)
بیست‌ودومین و بیست‌وچهارمین رئیس‌جمهور امریکا (۱۸۸۵ـ۱۸۸۹) و (۱۸۹۳ـ۱۸۹۷)؛ نخستین رئیس‌جمهور از حزب دموکرات پس از جنگ داخلی[۱]. او برای مهار فساد در جامعه و کاهش تعرفه‌ها تلاش کرد. این سیاست‌ها با مخالفت سیاسی روبه‌رو شد، و او در انتخابات ۱۸۸۸ مغلوب بنجامین هریسون[۲] از حزب جمهوری‌خواه شد. در انتخابات ۱۸۹۲ پیروز شد و در جریان رکود اقتصادی که پس از «وحشت اقتصادی ۱۸۹۳[۳]» به‌وجود آمد کنگره را زیر فشار گذاشت تا قانون خرید نقرۀ شرمن[۴] را برای حمایت از معیار طلا لغو کند. در سیاست خارجی، با مداخله‌جویی مخالف بود، از الحاق هاوایی[۵] جلوگیری کرد و از جنگ با اسپانیا بر سر کوبا در ۱۸۹۵ خودداری ورزید. در ۱۸۹۵ با داوری بین بریتانیا و ونزوئلا به اختلافات مرزی دو کشور پایان داد. او که سخت محافظه‌کار بود، از دخالت حکومت در امور اقتصادی جلوگیری کرد، اما برای سرکوب اعتصاب پولمن[۶] (۱۸۹۴) از سربازان فدرال استفاده کرد. یک‌سال پس از آغاز دورۀ دوم ریاست جمهوری او، ۴میلیون نفر بیکار شدند و امریکا عملاً ورشکست شد. کلیولند در کالدول[۷]، واقع در نیوجرزی[۸]، زاده شد و حرفۀ وکالت را انتخاب کرد. شهردار بوفالو[۹] (۱۸۸۱ـ۱۸۸۲) و فرماندار نیویورک (۱۸۸۲ـ۱۸۸۴) بود. در دورۀ اول ریاست جمهوری معتقد بود که شمار فزاینده‌ای از کارمندان و مسئولان دولتی باید در ادارات دولتی به‌کار گرفته شوند. همچنین پیشنهاد کرد که مواد خام مورد نیاز تولیدکنندگان بدون عوارض گمرکی وارد کشور شود. او نخستین رئیس‌جمهوری بود که، با فاصله، دو دوره رئیس‌جمهور شد. کلیولند پیش از ترک کاخ سفید[۱۰] با رد سیاست معیار طلای او از سوی حزبش مواجه شد؛ ویلیام برایان[۱۱]، حامی معیار نقره، را نیز جانشین او کردند.