پاول، کالین (۱۹۳۷)

پاوِل، کالین (۱۹۳۷)(Powell, Colin)

ژنرال امریکایی، از ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۳ رئیس ستاد مشترک ارتش و از ۲۰۰۱ـ۲۰۰۴ وزیر امور خارجۀ ایالات متحده. او، که از کهنه‌سربازان جنگ ویتنام بود، در ۱۹۷۲ وارد خدمات دولتی شد و از ۱۹۸۷ تا ۱۹۸۹ مشاور امنیت ملی بود. در مقام رئیس ستاد مشترک، مسئولیت ادارۀ کلی نیروهای هم‌پیمان مستقر در عربستان سعودی را در جریان جنگ ۱۹۹۱ خلیج فارس برعهده داشت. درپی گمانه‌زنی‌های شدید رسانه‌ها، پاول در نوامبر ۱۹۹۵ اعلام کرد به دلایل خانوادگی قصد ندارد خود را در ۱۹۹۶ نامزد ریاست جمهوری از حزب جمهوری‌خواه کند و در دسامبر سال ۲۰۰۰ به‌عنوان نخستین سیاه‌پوست با حکم جورج دبلیو بوش، رئیس‌جمهور، عهده‌دار وزارت امور خارجه شد. پاول در نیویورک چشم به جهان گشود و فرزند یکی از خانواده‌های مهاجر جامائیکایی است؛ در دهۀ ۱۹۵۰ به ارتش پیوست، در ۱۹۶۲ به ویتنام اعزام شد، و در ۱۹۶۸ به خواست خود بازگشت. در ۱۹۷۲، برای کاسپار واینبرگر و فرانک کارلوتچی در دفتر مدیریت و بودجه کار کرد و در ۱۹۷۳ به مأموریت کره فرستاده شد. سپس، به واشینگتن بازگشت و از ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۳ دستیار کارلوتچی در وزارت دفاع و از ۱۹۸۳ تا ۱۹۸۶ مشاور واینبرگر بود و به درجۀ ژنرالی ارتقاء یافت. پس از یک سال خدمت در آلمان غربی، درپی ماجرای ایرانگیت به واشینگتن فراخوانده شد و ابتدا دستیار کارلوتچی بود و سپس جای او را در مقام مشاور امنیت ملی گرفت. در ۱۹۸۹ به درجۀ ژنرال چهار ستاره ارتقا یافت و به ریاست ستاد مشترک ارتش رسید و تا ۱۹۹۳، که از ارتش بازنشسته شد، همین مقام را عهده‌دار بود. او نخستین امریکایی افریقایی‌تباری بوده که به این مقام رسیده است.