دایمون (فلسفه)
(تغییرمسیر از Daimon (philosophy))
دایْمون (فلسفه)(daimon)
موجودی حد واسط میان انسان و خدایان، در کنفرانس علمی[۱] افلاطون. در اندیشۀ یونانی پیش از افلاطون فقط به الوهیت به طور عام، اطلاق می‌شد بی‌‌آن که در هیچ‌یک از خدایان خاص تشخص یابد. نیاز به واسطه‌هایی میان جهان تحت قمر[۲]، که جهان تغییرات و عالم رویدادهاست، و جهان فوق قمر[۳]، که جهان سرمدی و بی‌زمان و آسمانی است، محور اندیشۀ افلاطون‌گرایی میانه[۴] و نوافلاطونیان[۵] است. دایمون به خویشتن شخص یا وجهی از آن نیز اطلاق می‌شود. در زبان انگلیسیِ معاصر یکی از معانی این واژه، نیرو و شور شدید است که صورت هم‌ریشۀ همین کاربرد اخیر به‌شمار می‌آید.