حکمت شادان
حکمت شادان (Die Froliche Wissenschaft)
(یا: دانشِ طربناک) کتابی در فلسفه، تألیف فریدریش نیچه، به زبان آلمانی، منتشرشده در ۱۸۸۲. نیچه این کتاب را در فاصلۀ دو بیماری مهلکی که بدان گرفتار شده بود، نوشت. کتاب در یک مقدمه و پنج کتاب و پیوستی با عنوان «سرودهای شاهزادۀ عامی» تدوین شده است. در مقدمه با عنوان «مقدمۀ شاعرانه: شوخی، حیله، انتقام» ۶۳ شعر کوتاه، یا به عبارت بهتر ۶۳ گزین‌گویۀ کوتاه، با تَه‌رنگ شاعرانه آمده است. پنج کتاب نیز در مجموع دربردارندۀ ۳۸۳ پاره‌متن است. پیوست نیز دربردارندۀ سیزده شعر نیچه است. عنوان کتاب به اشعار گروهی به نام پروورهای پرووانسال اشارت می‌دهد که آمیخته‌ای از ترانه‌پردازی و روحیه‌های سلحشوری و آزادی‌خواهی بوده است. اینان آشکارا از صوفیگری اسلامی متأثر بودند و بیان ترانه‌گونۀ خود را با اشکالی از شطح می‌آمیختند. حکمت شادان بیانگر دورۀ دوری‌گرفتن نیچه از خردباوری و روی‌آوردن او به نوعی شهودباوری و عرفان‌گرایی است. برخی این کتاب را مقدمه‌ای بر مباحث نیچه در الهیات می‌دانند. نیچه از این کتاب به بعد یک‌سر منطق استدلالی را به کناری می‌نهد و آشکارا گام در راه مکاشفه می‌گذارد.