دیسک ویدیویی دیجیتال

دیسک ویدئویی دیجیتال (Digital Video Disk)
(یا: دی‌وی‌دی) نوعی فناوری ذخیره‌سازی بر روی دیسک‌های نوری. با تکنولوژی دیسک ویدئویی دیجیتال، می‌توان صدا، تصویر و داده‌های رایانه‌ای را روی یک دیسک فشرده قرار داد. این دیسک می‌تواند نسبت به یک سی‌دی معمولی، مقدار بیشتری داده را روی خود ذخیره نماید. یک دیسک ویدئویی دیجیتال یک طرفه با یک لایه استاندارد، می‌تواند ۴.۷ گیگابایت داده را در خود ذخیره کند. در یک دیسک استاندارد دو لایه، ظرفیت ذخیره‌سازی به ۸.۵ گیگابایت می‌رسد. دیسک‌های ویدئویی دیجیتال می‌توانند دو طرفه هم باشند که بدین‌ترتیب می‌توان تا ۱۷ گیگابایت داده را روی آن جای داد. دستگاهی که داده‌های روی دیسک‌های ویدئویی دیجیتال را می‌خواند باید قادر به خواندن این دیسک‌ها باشد. چنین ادواتی می‌توانند دیسک‌های نوری با تکنولوژی قدیمی‌تر را نیز بخوانند. تولیدکنندگان این دیسک‌ها قصد دارند به جای فرمت‌های فعلی ذخیره‌سازی دیجیتال ازجمله دیسک‌های لیزری، سی‌دی رام و سی‌دی صوتی، فرمت دیجیتالی واحدی را برای دیسک‌های ویدئویی دیجیتال به‌کار برند.

 

---